Op een trailerpark in Eureka

De dag begint met een flinke klim, een afdaling en weer een flinke klim. We zitten in de redwoods, tussen de woudreuzen. Onvoorstelbaar hoog, een indrukwekkend gezicht. Het lijken dode bomen, maar bovenin zijn ze groen.
Voor de afdaling trekken we ons jack weer aan, want het is flink koud in zo'n bos. Later zien we een troep wilde elks (Wapiti-herten) in een wei. Bram zet ze op de foto.
In een koffietent in Orig schrijf ik een brief naar de jongens. 
De rest van de route is vrij vlak met af en toe een klimmetje. We hebben de wind schuin achter en vliegen dus vooruit. Het landschap is prachtig. Het doet een beetje denken aan de Côte d'Azur, maar dan zonder toeristen, met veel minder verkeer en weinig huizen. Langs de weg (een freeway) bloeien gele brem, paarse lupine, wilde margrieten, donkerrood vingerhoedskruid en oranje poppy's (Californië's nationale blom). In Trinidad nemen we een sandwich met warme chocola. We willen doorrijden tot Eureka, een tamelijk grote plaats. Vijf mijl voor Eureka is een K.O.A.-camping. We hadden al bijna besloten daar te gaan staan, als we de prijs zien: $ 10,00! Dat is ons te duur. In Eureka zelf is geen camping, de eerstvolgende is 25 mijl verder. Bij het politiebureau annex brandweerkazerne weet de brandweercommandant de oplossing. Hij belt naar een trailerpark en daar kunnen we staan voor $ 6,00. Het stukje gras tussen twee asfaltstroken is maar een meter of 3 breed, maar door de buitenste tentlijnen om een losliggende houten balk vast te maken staat de tent redelijk. Er zijn hier hete douches, dus daar maken we een ruim gebruik van. Vandaag hebben we een flink stuk gefietst, 60 mijl, met de hele dag stralend weer!
Joke

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

0 comments:

Post a Comment