Koud en mistig

We vertrekken optimistisch met stralend weer over een rustige weg. Maar na 5 minuten houdt de bestrating op. Wat nu: helemaal terug via Pescadero naar de kustweg, wat 10 mijl extra betekent, of het risico van lekke banden nemen. We kiezen voor het laatste en fietsen zeker 5 mijl half staand/zittend, maar geen lekke band!
Bij de kust aangekomen is de zon inmiddels verdwenen en komt de mist uit zee opzetten, een stuk frisser dus. We hebben de wind schuin achter en dat fietst wel lekker. Na ± 19 mijl komen we in Davenport, waar we koffie met appelpunt en een sandwich nemen. Dan door de drukte van Santa Cruz, steeds het Bike Centennial boekje volgend. Het is elke keer weer een crime om door zo'n drukke stad te rijden en we worden er allebei wat kribbig van. De zon laat zich ‘s middags even zien maar dan wordt het weer mistig en kouder. Dus weer een trui aan en op zoek naar de camping: Sunset State Beach.
's Avonds komt er steeds meer mist opzetten. Om ons wat te warmen stoken we een hele boom op. We maken een praatje met een andere fietser, een Canadees uit Quebec, die moeilijk verstaanbaar Frans en gebrekkig Engels spreekt. Vreemde knaap!
Joke

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

0 comments:

Post a Comment