Om 12 uur vertrekken we met de boot. We maken de oversteek naar Luzon over een woelige zee; zo woelig dat twee vrouwen en een klein meisje zeeziek worden en moeten overgeven. Na zo'n anderhalf uur varen bereiken we de overkant: Batangas. Daar staat een busje klaar en met zes passagiers vertrekken we. De andere twee passagiers zijn een Frans stel uit Île de La Reunion dat net aan een wereldreis van twee maanden is begonnen. De rit gaat naar Manila en de chauffeur vraagt waar hij ons kan afzetten. We hebben nog niets gereserveerd, want we willen daar naar een hotel kijken. Hij pakt zijn telefoon, belt met het kantoor en binnen tien minuten is er een hotel voor ons gereserveerd! "De rit duurt twee uur" zegt hij "plus de verkeersdrukte". Uiteindelijk worden we om vier uur bij het 'Malate Pensionne' afgezet. Een heel behoorlijk hotel met een rustige binnenplaats vol bloeiende planten. De receptioniste is een pittige tante die voor ons het volgende hotel in Baguio regelt.
Maar eerst is er grote paniek: Bram heeft zijn laptop in het busje laten liggen! De receptioniste belt meteen het kantoor en krijgt na een kwartiertje de mededeling dat de laptop gevonden is en tegen zessen zal worden afgeleverd. Dus met een gerust hart de deur uit om wat in de buurt rond te kijken. We vinden een Robinsons waar Carla en ik slippers kopen en Bram een rugzak. Eten doen we in een Vietnamees restaurant (lekker) en op de binnenplaats van het hotel drinken we nog wat.
Maar eerst is er grote paniek: Bram heeft zijn laptop in het busje laten liggen! De receptioniste belt meteen het kantoor en krijgt na een kwartiertje de mededeling dat de laptop gevonden is en tegen zessen zal worden afgeleverd. Dus met een gerust hart de deur uit om wat in de buurt rond te kijken. We vinden een Robinsons waar Carla en ik slippers kopen en Bram een rugzak. Eten doen we in een Vietnamees restaurant (lekker) en op de binnenplaats van het hotel drinken we nog wat.
0 comments:
Post a Comment