Weer een gat in de dag geslapen: Bram van 10 tot 8 uur en ik van 10 tot 7 uur.
Om tien uur zal onze jeepney naar Bontoc vertrekken. We zitten klaar in de (verkeerde) jeepney en zien die van tien uur wegrijden. Dan maar een halfuurtje wachten. Tijdens het wachten spreken we een Koreaans echtpaar (zendelingen). Ze wonen in het zuiden van Luzon en zijn met eigen auto naar Sagada gereden. Zij gaan ook naar Bontoc en bieden ons een lift aan. Kunnen we helaas niet aannemen, omdat we niet met al onze bagage in de auto passen. Wel passen we in de jeepney: met 2x 10 man op twee banken van 3,5 meter. Bewegen is er niet bij en dat drie kwartier lang. Ook hier bestaat de weg uit zand, stenen en kuilen. Bovendien gaat het zachtjes regenen. Voordeel is wel dat het nu niet zo stoffig is.
In Bontoc (Bram laat zijn slippers repareren) blijkt er een jeepney om één uur te vertrekken en een bus om vier uur. We nemen toch maar de jeepney. We zitten gelukkig wat ruimer en na drie uur komen we in Banaue aan. Onderweg is het zachtjes regenen overgegaan in flinke regen en wordt de weg een complete modderpoel. We kijken in gapende afgronden met rondom rijstterrassen. Op het hoogste punt stopt de jeepney. Hier staan kraampjes met etenswaar. Als we weer gaan rijden springt er een knaap achterop. Hij is duidelijk onder invloed. Hele verhalen, terwijl hij zich met één hand vasthoudt, doodeng! De chauffeur stopt onderweg een paar keer bij een mooi uitzichtpunt om ons van de rijstvelden te laten genieten, maar wij zien slechts mist en regen...
In Bontoc (Bram laat zijn slippers repareren) blijkt er een jeepney om één uur te vertrekken en een bus om vier uur. We nemen toch maar de jeepney. We zitten gelukkig wat ruimer en na drie uur komen we in Banaue aan. Onderweg is het zachtjes regenen overgegaan in flinke regen en wordt de weg een complete modderpoel. We kijken in gapende afgronden met rondom rijstterrassen. Op het hoogste punt stopt de jeepney. Hier staan kraampjes met etenswaar. Als we weer gaan rijden springt er een knaap achterop. Hij is duidelijk onder invloed. Hele verhalen, terwijl hij zich met één hand vasthoudt, doodeng! De chauffeur stopt onderweg een paar keer bij een mooi uitzichtpunt om ons van de rijstvelden te laten genieten, maar wij zien slechts mist en regen...
In de stromende regen vinden we in Banaue via het Tourist Center 'Sanafe Lodge' met prima kamers. Alleen kijk je vanaf het balkon meteen de diepte in. Lekker gegeten, maar niet zo lekker als gisteren bij Masferré. Om ongeveer kwart over acht - we zitten nog aan tafel - horen we gerinkel en denken dat er iets va1t. Alleen, het gerinkel houdt aan en we voelen de grond schudden. EEN AARDBEVING! "Out, out!" roept de kokkin en we rennen allemaal naar de voordeur. "But not outside!". Daar hangen de elektriciteitsdraden over de weg en die kunnen naar beneden komen. Terwijl we daar staan te wachten voelen we nog twee naschokken. Al met al een angstige ervaring! We blijven nog even met de andere gasten napraten, vinden dat we vandaag genoeg avontuur beleefd hebben en gaan vroeg naar bed. Maar om een uur of tien weer een naschok en een half uur later weer een! Bram loopt de gang op waar ook de hoteleigenaar staat. Die probeert hem gerust te stellen. Bram legt voor de zekerheid zijn zaklantaarn op het nachtkastje klaar. Onnodig te vertellen dat het wel even duurt voordat we de slaap weer kunnen vatten.
0 comments:
Post a Comment