Om half acht met de taxi naar het door de receptioniste aangeraden busstation. Daar staat echter geen bus naar Sagada, alleen een vrachtbus. Weer een taxi naar het juiste busstation en om half negen vertrekken we. In het waanzinnig drukke verkeer valt ons de enorme luchtvervuiling op die over de stad hangt. We rijden in een aftandse, rammelende bus waarvan de airco bestaat uit twee plastic ruitjes die je open kunt schuiven. Om elf uur een koffiestop. Een half uur later een enorme klap: klapband! Met drie man probeert men de bouten los te wrikken en na een half uurtje is de klus geklaard. Weer op weg en een kwartier later stopt de chauffeur in een dorpje om een nieuwe sleutel te kopen; de oude heeft hij krom getrokken. Maar na een tijdje weer een klap. Weer gestopt en met z'n drieën worden de banden gecontroleerd. Dan hebben ze er blijkbaar voldoende vertrouwen in, want we vervolgen onze weg.
In het begin van de rit is Bram wagenziek, maar overgeven hoeft hij gelukkig niet.
De afstand tussen Baguio en Sagada is 150 km. Twee derde van de rit rijden we over goede betonnen wegen, maar dan houdt dat op. De laatste 50 kilometer bestaat de weg uit zand, stenen, keien en kuilen.
Af en toe ligt er een stuk betonnen weg maar daarna is het weer zand en stenen. Om elkaar te passeren rijdt de bus akelig dicht langs de rand en een vangrail is er niet.
De afstand tussen Baguio en Sagada is 150 km. Twee derde van de rit rijden we over goede betonnen wegen, maar dan houdt dat op. De laatste 50 kilometer bestaat de weg uit zand, stenen, keien en kuilen.
Af en toe ligt er een stuk betonnen weg maar daarna is het weer zand en stenen. Om elkaar te passeren rijdt de bus akelig dicht langs de rand en een vangrail is er niet.
De omgeving is prachtig: veel dennenbomen, manshoge Brugmansia' s, witte aronskelken en boomvarens. Palmen zie je hier niet, daarvoor is het te hoog. De hoogste top waarover we rijden is 2220 km. en dat doen we in de mist.
Om drie uur zijn we in Sagada waar we een kamer nemen in Olahrinan Resthouse. De zoon van de eigenaresse biedt aan een gids voor morgen te regelen. Na het douchen bekijken we Sagada en eten (heerlijk) bij restaurant Masferré. In een café met live muziek zit anderhalve man en een paardenkop, dan maar op de hotelkamer ons boek lezen. Om negen uur kunnen we de ogen niet meer open houden.
0 comments:
Post a Comment