Naar Coco Beach Resort

Goed geslapen, het hotel valt reuze mee en het ontbijt is eenvoudig maar goed. We nemen een trike naar het busstation en daar een jeepney naar Puerto Galera. Met 16 man en de nodige bagage zitten we behoorlijk klem en dat moeten we zeker twee uur volhouden. Ook hier zit de weg vol kuilen. En soms is er geen weg maar alleen een zandpad. Volgens Bram rijdt de chauffeur veel te hard op de rechte stukken. 
In Puerta Galera nemen we een bootje - een half uurtje varen - naar het Coco Beach Resort. Dit blijkt een paradijselijk resort te zijn met Deense leiding. Als welkom krijgen we een ketting van schelpjes omgehangen en een welkomstdrankje (die ketting doet me denken aan de bloemenslingers op Hawaï)
We slapen in een traditioneel bamboe huisje op palen. Op het bed ligt een kaartje met 'Welcome' en een hibiscusbloem. Later op de avond worden de bedden voorzien van klamboes nadat er met een anti-insectenspuit is gespoten. Op de bedden ligt nu een kaartje met 'Goodnight & Pleasant dreams' met een hibiscusbloem in de knop (die de volgende ochtend uitgekomen is).

       
In het zwembad ontmoeten we een Nederlander met zijn zoontje. Hij woont sinds een paar maanden met vrouw en kinderen in Manila om vrijwilligerswerk te doen. Dan gaat me een licht op: op tv hebben we een programma over hen gezien in 'Uitpakken en  wegwezen'. Zij hebben beiden hun baan opgezegd - zij was arts en hij had een goede baan bij de Deutsche Bank - om in Manila op Smoky Mountains vrijwilligerswerk te doen. Familie en vrienden hebben geld ingezameld en dat is net voldoende om het een jaar vol te houden. Ze hopen dat een van beiden een vaste baan kan krijgen en dan zullen ze zeker blijven.

   






´s Avonds is er een bandje met twee zangeressen (de gitarist hebben we 's middags al in de jeepney ontmoet). Midden in de nacht krijg ik last van diarree en van mijn maag. Slecht geslapen.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

0 comments:

Post a Comment