jokewaterman-The-Atlantic

Naar huis!

4:24 AM |

Om half elf checken we uit en drinken eerst koffie bij Starbucks. Daarna stappen we een willekeurige bus in om ons voor de laatste keer door Taipei te laten rijden. De bus maakt een rondje en een uurtje later zijn we weer terug. We lopen nog even over de markt om de hoek van ons hotel waar ik mijn nagels laat manicuren. De manicure neemt er alle tijd voor; ze is bijna een uur bezig voor NT$ 100 (€ 2,2) en dan heb ik ze niet eens laten lakken.

Het is inmiddels 31 °C geworden! We zoeken een bankje in de schaduw om onze broodjes, melk, bananen en verse ananas te nuttigen. Dan zijn we het slenteren zat en besluiten vast naar het vliegveld te gaan.
Om half vier nemen we een taxi naar de nationale luchthaven en vandaar om vier uur de bus naar het internationale vliegveld waar we om vijf uur aankomen. Inchecken kunnen we pas om zeven uur, dus weer koffie - deze keer met taartjes - rondlopen, lezen en mailen. Om tien uur boarden en om half elf vertrekken we. Na drie en een half uur een tussenstop van een uur in Bangkok. Daar onweert het en de regen komt met bakken uit de hemel. Maar het opstijgen gaat gelukkig probleemloos.
Woensdagmorgen om tien voor negen landen we op Schiphol.

We vonden Taiwan een ideaal vakantieland. De mensen zijn buitengewoon vriendelijk en behulpzaam en al ben je de enige westerling tussen uitsluitend Taiwanezen, ze zullen je niet aanstaren. Maar de communicatie is een probleem, want buiten de toeristencentra wordt er nauwelijks Engels gesproken.
We vonden het ook een heel veilig land.
We wilden in het tropische zuiden een paar dagen strandvakantie houden, maar de Taiwanezen zijn absoluut niet op strand en zee gericht zijn, dus daar zijn weinig mogelijkheden voor.
Een ander minpuntje is de airconditioning. Die staat in alle gebouwen zo hoog dat wij het veel te koud hadden. Het eerste wat wij op de hotelkamers deden was de airco uitzetten en de donzen dekbedden uit de hoezen halen.
Al met al hebben we een zeer geslaagde vakantie gehad!
Benieuwd wat er het komende jaar met de fietsen van Bram gaat gebeuren!
Joke

Comments(0)

Fisherman's Wharf in Tamshui

4:12 AM |

Nog steeds niets gehoord van Kevin, dus trekken we vandaag ons eigen plan.

Eerst naar een soort belastingvrije toeristenwinkel, ik vind het 3x niets, maar Joke is toch geslaagd. Vervolgens nemen we de taxi naar een bedrijf voor lasspullen. Ik zoek een reduceerventiel voor mijn TIG-set, maar ze hebben alleen iets in combinatie met een 110 volts aansluiting om het gas te verwarmen. Daar heb ik nog nooit van gehoord, dus ik blaas de transactie af. Ik bega bijna de fout om de naam van mijn website op zijn visitekaartje te schrijven. Dat zou van weinig respect voor zijn visitekaartje getuigen!

Onderweg naar Fisherman's Wharf in Tamshui gaat mijn telefoon: Kevin. Of we over een uurtje tijd hebben, niet dus, we zijn een eind uit de buurt, woensdag dan? Nee, dan zijn we alweer thuis. Dan maar vanavond om 18.30 uur.

Tamshui is een half uur treinen, vervolgens met bus en boot naar Fisherman's Wharf. Met een noodgang steken we de rivier over. Prima koffie in een trendy tent. Mooi fietspad hier en veel fietsverhuur.
Giant zet op dit soort punten in op fietsverhuur en niet ten onrechte!

Het modebeeld is hier trouwens anders dan in West Europa: korte spijkerbroekjes, zwarte kousen tot oven de knie en hoge hakken voor de tienermeiden.

Op het fietspad worden we aangesproken door een geüniformeerde veiligheidsman. Of hij ons kan helpen? Hij wil graag zijn mening kwijt over de Belgische taalkwestie en waarom Nederland niet fuseert met Vlaanderen. Hij had hierover een artikel op internet gepubliceerd en was benieuwd naar onze mening.
We noteren zijn website en zullen zijn artikel lezen. Vreemd, deze belangstelling voor een Europees land!

Terug in het hotel even de mail doorgenomen en vervolgens met Kevin gegeten om de hoek bij ons hotel. Onverwacht goed en een groot Japanner-gehalte, deze tent schijnt veel in Japan te adverteren.
Nog even over de overvolle en rumoerige Night Market gelopen waar we onverwacht slagen voor cadeautjes.

Om negen uur nemen we afscheid van Kevin en groeten aan Cina, die vanavond een cursus kalligraferen heeft. We hopen elkaar weer te zien tijdens de Taipei Cycle Show in maart 2008, waar mijn twee trikes geïntroduceerd zullen worden.

Morgen naar huis, we zijn er klaar voor.

Bram

Comments(0)

Taipei Fine Arts Museum

4:05 AM |

Weer regen, dus gaan we naar het Taipei Fine Arts Museum, een prachtig modern gebouw in een mooi aangelegd park, een paar straten van ons hotel. Alles in dit museum is kolossaal maar toch niet onplezierig. Een van de weinige - in onze ogen - mooie gebouwen in Taipei. We bekijken Taiwanese en Italiaanse moderne schilderijen en beelden. En net als in het National Palace Museum ook hier weer veel jeugd en ouders met jonge kinderen.

De lunch bestaat uit vissoep en een kleine quiche.

Naast het museum staat een 'vakwerk' huis, door een Engelsman gebouwd, waar we een staartje van een concert door zes musici kunnen meemaken. Traditionele Taiwanese muziek.

Vlak bij ons hotel blijkt zich een hele Filippijnse wijk te bevinden met Filippijnse kraampjes, winkeltjes, eethuisjes en bedrijfjes die geld en goederen van de Filippijnen naar huis sturen. Ook komen we langs een kerk waar een Filippijns kerkkoor van zeker 50 man/vrouw bezig is liederen (in het Tagalog en Engels) in te studeren. En dat klinkt lang niet slecht. We spreken een Filippijnse die met een Taiwanees getrouwd is en zij vertelt dat er zeker 30.000 Filippijnen in Taiwan wonen en werken. We maken een paar foto's en mailen die naar Menno & Sharon.

's Avonds is het gelukkig weer droog zodat we zonder paraplu een restaurant kunnen zoeken. Het wordt een Chinees restaurant. Vreemd, vandaag niets van Kevin gehoord, hoewel hij gisteren een mailtje stuurde dat hij vandaag zou bellen.

Joke

Comments(0)

Terug naar Taipei

3:59 AM |

Gordijnen open en regen! Dat betekent: vaarwel Hualien en op naar Taipei, onze laatste stop op weg naar huis. We beginnen toch wel wat meer aan thuis te denken.

Nog even door de regen naar een telefoonwinkel om de kaart op te laden en dan met de taxi naar het station. Op het treinticket staan het nummer van de wagon en de zitplaats vermeld, super georganiseerd! En als je het station weer verlaat moet je je kaartje teruggeven. Dat geldt trouwens ook voor buskaartjes.

De rit duurt drie uur en gaat in het begin vlak langs het zwarte strand, er zijn hier geen duinen maar rotsen, heel imposant. Er komt een mannetje langs met consumpties en nog geen twee minuten later iemand met een vuilniszak voor de rotzooi.

The Empress Hotel

Taiwan is een mooi land, maar de gebouwen zijn meestal niet om aan te zien. Vanuit de trein zie je bijna uitsluitend de rafelranden, jammer.

Taipei geeft ons een gevoel van thuiskomen, hetzelfde hotel, dezelfde buurt en meer Engelssprekenden.

Lekkere koffie bij Starbucks en heerlijk gegeten bij een Taiwanese Italiaan. Wel is het een stuk frisser dan twee weken geleden.

In het hotel probeerde ik Kevin te bellen. Geen gehoor. Dan maar een mailtje.

Bram

Comments(0)

E-bike's

3:53 AM |

De zon schijnt weer en het is al warm. Met de taxi naar Lake Liyutan, ongeveer 20 minuten rijden. We hebben een afspraak om tien uur met Enigma. Dat is zijn zelf gekozen niet-Chinese naam. Enigma, vriend van Kevin, heeft een studie Industrial Design gedaan en een half jaar in Nieuw Zeeland Engels gestudeerd. Maar eigenlijk is hij gek van fietsen. Aan het Lake Liyutan is hij een soort filiaalhouder van een Bike Shop van Giant, een grote Taiwanese fietsenfabrikant met een vestiging in Lelystad. Giant probeert in Taiwan het fietsen te promoten. De shop ziet er fantastisch uit en eromheen is een mooie tuin met vijver.
Enigma is ongeveer 30 jaar en een echte sportman. Morgen is er een triatlon rond het meer waaraan hij meedoet. Heeft trouwens heel wat medailles in de winkel hangen. Ook laat Bram hem zijn website zien.

We krijgen twee fietsen mee om een rondje rond het meer te doen. Het zijn fietsen met een elektromotor: een paar slagen trappen en je krijgt een duwtje van de motor mee. Fietst wel gemakkelijk! Zo gemakkelijk dat we besluiten een grotere tocht te maken. Na een uurtje fietsen slaat de twijfel toe: waren de accu's wel genoeg opgeladen? Dan toch maar terug. En ja hoor, nog geen vijf minuten later houdt Bram's fiets ermee op. En dan moet hij, inmiddels tegen de wind in, op eigen kracht fietsen op een wel erg zware fiets, en dat bij 31 °C! Maar ik kan hem uit de wind houden, zoals hij mij al zovele malen uit de wind gehouden heeft! Ineens hoor ik een schreeuw achter me: Bram's elleboog is geraakt door een voorbij scheurende scooter. Hij is gelukkig niet gevallen.

Even later komen we langs een fabriek waar marmeren tegels gemaakt worden. We mogen naar binnen om iets van het productieproces te zien. Fascinerend! Ernaast is een tuincentrum, met prachtige bonsai boompjes.

Weer terug bij de fietsenwinkel belt de verkoopster een taxi voor ons, een splinternieuwe Toyota met tv-schermpjes op het dashboard en in de hoofdsteunen.

In het hotel nemen we een verkwikkend bad!

Joke

Comments(0)

Hualien Ocean Park

2:50 AM |

Helaas regent het als we de gordijnen open doen. De imposante bergen tegenover ons zijn niet te zien. We nemen een taxi naar het Hualien Ocean Park, een kleine 10 km. buiten Hualien. Voor mooie architectuur moet je niet hier zijn, de Taiwanezen hebben een voorkeur voor ribbelblik, het mag allemaal niet teveel kosten. Het Ocean Park ligt inderdaad aan zee en is gigantisch groot. En ook hier zijn educatie en vermaak verenigd. We beginnen met een filmpje van Discovery Channel over zeeolifanten. Als het filmscherm wordt opgetrokken zien we een gigantisch aquarium vol vissen en twee zeeolifanten. Daarna zien we de dolfijnenshow. Altijd weer fascinerend, die kracht, gratie en intelligentie van die dieren. Voor 2000 NT$ per persoon (€ 44) mogen we met een dolfijn in het water! We krijgen surfpakken en -schoenen en wegwerpslips aan. Bij het omkleden krijg ik een licht euforisch gevoel: het gaat nu echt gebeuren!
Onze begeleidster stelt ons op ons gemak, geeft wat do's and don'ts mee en dan worden we aan de trainer voorgesteld. Een aardige knaap met veel geduld en inzicht.

We beginnen met het winnen van vertrouwen van de dolfijn, veel aaien en stukjes vis voeren. Even later mogen we het water in en ook weer aaien en voeren. En als je je gezicht naar hem toe keert dan houdt hij zijn snuit tegen je gezicht. Wat een bijzondere ervaring! Zijn huid voelt niet koud aan, net een natte, hard opgepompte binnenband. We mogen het dier overal aanraken, behalve het ademgat, ogen en tanden.
Zijn huid vertoont hier en daar beschadigingen: bij het onderling dollen gaat het er soms heftig aan toe. Met de handen gevouwen over de rugvin en armen en benen gestrekt worden we om beurten voortgetrokken door het water. Als afscheid moet je met vlakke hand op het water slaan en vervolgens biedt de dolfijn zijn borstvinnen aan.