Laatste dag op de Filipijnen en het is een bewolkte dag.
Om kwart over tien pikt Manni ons op en gaan we op weg naar Tagaytay, twee uur rijden. In de stad moet eerst getankt worden en wat opvalt: de benzineslangen komen hier uit het plafond!
In Tagaytay aangekomen stoppen we bij People's Park, 700 meter hoog. Het is daar koud, mistig en er staat een frisse wind. Dat hebben we niet verwacht en het eerste wat we doen is een sweater kopen, meteen een leuk souvenir.
Het uitzicht op Lake Taal is prachtig, doch wat versluierd door de mist. Na de lunch (pizza's) besluiten we een boottochtje naar de vulkaan in Lake Taal te maken. De overtocht duurt een halfuur. Op het vulkaaneiland aangekomen blijkt de weg naar de krater een vier km. lang pad naar 300 mtr. hoogte te zijn. Manni zegt dat het niet te lopen is, maar we kunnen ieder een paard huren. Na wat onderhandelen over de prijs door John en na wat weerstand te hebben weggeslikt (Carla en ik) besluiten we toch maar op te stappen en met ieder een begeleider gaan we op pad. De paarden zijn gelukkig niet al te groot en het stapvoets rijden blijkt niet al te moeilijk. Je moet ontspannen zitten, je goed vasthouden en de paarden zoeken min of meer hun eigen weg. Af en toe blijven ze stilstaan om iets uit de berm te eten, maar de begeleider krijgt ze weer op het rechte pad. Het gaat behoorlijk steil omhoog, dus het is hard werken voor de paarden. Na drie kwartier zijn we boven, waar de jongens ieder 20 peso vragen voor een cola.
We genieten van het uitzicht op het kratermeer. Op diverse plekken zie je de stoom uit de aarde komen. We lopen nog iets hoger, daar waar ook stoom uit het gesteente komt, en dat voelt warm aan.
We genieten van het uitzicht op het kratermeer. Op diverse plekken zie je de stoom uit de aarde komen. We lopen nog iets hoger, daar waar ook stoom uit het gesteente komt, en dat voelt warm aan.
Na een halfuurtje gaan we weer naar beneden. En met de boot naar het vasteland. Tegen de wind in duurt dat ongeveer drie kwartier. Carla en ik zitten voorin, beschermd door grote lappen plastic, maar we worden door opspattend water toch nog behoorlijk nat.
Daarna nog twee uur naar het hotel, waar we om zeven uur aankomen. We zijn lichtelijk verkleumd en nemen eerst een douche. We eten (lekker) bij de buren en gaan bijtijds naar bed.
Morgen worden we om half zeven gewekt en Manni staat om acht uur voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Al met al een hele bijzondere dag en een prima afsluiting van ons verblijf op de Filipijnen.
Joke
0 comments:
Post a Comment