Terug naar huis

Op de terugvlucht zitten we helaas niet bij het raam en niet bij elkaar. De vlucht verloopt voorspoedig en om tien voor zes (Ned. tijd) landen we op Schiphol. Bob en Marie JosĂ© staan ons met winterjassen op te wachten, want er ligt sneeuw en de temperatuur is rond het vriespunt. We nemen afscheid  van Carla en John, die door Karin, Frank Jan en hun kinderen worden opgehaald. 
Thuis aangekomen haalt Marie José een volle mand met levensmiddelen tevoorschijn! Heel lief van haar!
We proberen zo lang mogelijk wakker te blijven. Uiteindelijk houd ik het tot 9 uur uit en Bram tot 10 uur.
Joke

Epiloog:
Eind maart is de film van de reis gemonteerd (dankzij Hans Zitman) en hebben we de reis een beetje verwerkt.
De twee flessen Tanduay die we van Manni kregen in Manila waren niet voor ons bestemd. Ze waren voor Menno en Sharon, maar zijn via de natuurlijke weg (Bram en Rik) in het riool verdwenen. Ze smaakten voortreffelijk!
Een aantal personeelsleden van Oscar Garin (waaronder Lea) is kort na het huwelijk op staande voet ontslagen wegens fraude. Daarom konden Oscar en Ninfa niet naar Boracay komen.
Remko is nog steeds verliefd op de Filipijnse die hij in Iloilo heeft leren kennen. In juni is hij teruggegaan naar Guimbal, waar hij heeft geholpen schooltassen uit te delen. Familie en vrienden hebben Menno & Sharon geen huwelijkscadeau gegeven maar geld ingezameld, waarvan voor de leerlingen van drie lagere scholen in Guimbal schooltassen met schrijfgerei is gekocht.
Het dodental van de tsunami is uiteindelijk ruim 226.000 geworden.
Bram


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Aberdeen

Op de laatste dag  gaan we naar Aberdeen, een havenplaats. Op Nathan Road vertrekt de bus naar Aberdeen, een uurtje rijden. 
In Aberdeen drinken we eerst koffie in een nogal so(m)bere tent, koffie met melk in een glas. Dan willen we een boottocht door de haven maken. Een vrouw biedt aan: 120 HK.$ p.p. is € 12 p.p. voor een uur. Te gek voor woorden. Daarna een schipper met dezelfde prijs. We lopen weg, maar hij loopt ons achterna en gaat akkoord met de helft.
De tocht is leuk en we krijgen een goed inzicht in het leven van schippers en vissers. Het contrast met de torenflats rondom is enorm. De lunch is in een Chinese fastfoodtent en daarna gaan we winkelen. Ik pas een mooi jack, maar net een maatje te klein. John koopt een drietal dvd's voor zijn kleinkinderen.
We nemen de bus terug naar Hong Kong en pakken daar het trammetje. Deze donkergroene trammetjes stammen nog uit de Engelse tijd. Leuke manier om het straatleven te bekijken bovenin zo'n tram. Op de terugrit is de tram bomvol, maar er passen veel Chinezen in!


Het is intussen aardig mistig geworden.
De avondmaaltijd genieten we in een Singaporees restaurant: een stoofpotje kip of met spareribs. Niet slecht en pittig gekruid, maar de bediening kan beter.
Na een wandeling door Nathan Road komen we bij het hotel om onze bagage op te halen. Joke mist een witte plastic zak met souvenirs. Bij de balie horen we dat deze in de kamer gevonden is. Gelukkig!
Met de bus naar de luchthaven.
Bram

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Big Buddha

We nemen de trein naar Tung Chung op het eiland Lantau. Duurt ongeveer een uur. In Tung Chung met de bus naar de Po Lin Monastery, waar Big Buddha staat, de grootste zittende boeddha ter wereld. De busrit duurt ook een uur en we gaan de bergen in over een smalle weg waar bussen en vrachtauto's moeten stoppen om elkaar te kunnen passeren. Op de steile stukken haalt de bus net 5 km/uur. Bij de boeddha aangekomen zoeken we eerst een 'tea garden', een scharrig tentje, waar we een sandwich nemen. 
Dan beklimmen we de 268 treden naar de boeddha. Schitterend uitzicht en hoewel het half bewolkt is, is het beter weer dan gisteren.
Daarna de tempel in. Prachtig, met zoals gebruikelijk veel rood en goud en veel bloemen en wierookstokjes.
In de toegangsprijs van 23 HK.$ is ook een 'snack en een drankje' begrepen: een schaaltje vegetarische mie, koffie of softdrink en een cakeje toe. En dat alles voor ± € 2,30!

Om een uur of drie ondernemen we de terugreis, ook weer twee uur.
Eerst drinken we wat in het hotel en dan naar de 'Avenue of Stars' aan de haven. Daar begint om acht uur een lichtshow: op de maat van muziek wordt de skyline van Hong Kong verlicht in wisselende kleuren, vormen en lasterstralen. Een spetterende show!



Daarna lekker gegeten bij de Italiaan. Morgen de laatste dag .....
Joke

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

2e Dag Hong Kong

Goed geslapen. Lekker en uitgebreid ontbeten.
Vandaag zullen we aan de overkant doorbrengen. Altijd leuk, die boottocht. 
Na lang zoeken vinden we de roltrap naar de kabeltram naar The Peak. Akelig steil, dat baantje. Boven is het guur-koud. Onderweg lekkere koffie met internet. Het versturen van de mail lukt niet, ook niet na tussenkomst van de cafĂ©-medewerker. 



Terug met de taxi. Leuke volksbuurt met slagersstalletjes met geitenkoppen, heel schilderachtig. Carla en John zoeken een elektronicawinkel. Een sms'je naar Bob over printer cartridges. Hij reageert snel met de benodigde gegevens.
Inmiddels is het donker geworden. Dat levert mooie vergezichten op met prachtig verlichte gebouwen.
Na de boottocht terug zoeken we een restaurant. John en Carla prefereren een restaurant waar ik me niet wel bij voel. Dus besluiten Joke en ik bij het spaghettirestaurant te gaan eten. Heel lekker! Salade met een beef spaghetti. Joke bier en ik rode wijn. Daarna genieten we van het prachtige uitzicht op de haven!
We lopen terug over Nathan Road: een lange wandeling met daarna zere, zere voeten.
Een sjekkie in de bar, dit was een welbestede dag met ... een verlangen naar huis.
Bram
BBC Wor1d: 220.600 doden

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

1e Dag Hong Kong

Wat een harde bedden!
Vanmorgen eerst met de bus naar Star Ferry in Victoria Harbour, de haven van Kowloon. Daarna een lange wandeling over de boulevard en de Avenue of Stars, gewijd aan Chinese filmsterren. Helaas is het heiig, zodat we minder goed van de skyline van Hong Kong Island kunnen genieten. Ook bewonderen we de Clock Tower, de klokketoren van het Kowloon-Canton Railway Station, het eindstation van een netwerk van spoorlijnen dat van Londen via Hoek van Holland, Duitsland, Polen, Rusland en China loopt en eindigt in Kowloon. Het station is in 1978 afgebroken en op die plaats staat nu het Hong Kong Cultural Centre.
Op de Avenue of Stars is een groep schoolkinderen bezig de Clock Tower te tekenen. We bewonderen hun tekeningen en zij 'interviewen' en fotograferen ons.



Daarna naar het Space Museum waar we een film zien: 'Vulcanoes of the Deep Sea'. Moe geworden besluiten we in een bus te stappen en tot het eindpunt te rijden. Het is een dubbeldekker en we zitten bovenin op de voorste banken. We hebben een prachtig uitzicht op de drukte: de mensen, de winkels, de enorm hoge gebouwen en de reclameborden. Zelfs de steigers zijn hier van bamboe!
We rijden eerst over Nathan Road, een vier km. lange 4-baans winkelstraat. We starten in Victoria Harbour, via Yau Ma Tei (waar ons hotel ligt) en Tsim Sha Tsui naar Mongkok, waar de New Territories beginnen. Na een uur zijn we op het eindpunt, waar ook een winkelcentrum is. Daar lopen we wat rond, vooral de markt is interessant. Allerlei voor ons onbekende groenten, fruit, vis en vlees.
Het terugvinden van de busterminal is wat problematisch. Het winkelcentrum is voor ons net een doolhof en omdat we hier ver van het toeristische deel af zitten, staan de borden alleen in het Chinees vermeld, zonder Engelse vertaling. Na veel vragen aan mensen die nauwelijks Engels spreken lukt het toch de bus weer terug te vinden. Bizar, dat we zo weinig Engelssprekende Chinezen tegenkomen, terwijl Hong Kong toch van 1841 tot 1997 een Britse kolonie was.
Daarna naar de Ladies' Market waar we nog het een en ander kopen en dan een klein restaurantje in waar we heerlijk eten, men heeft hier zowaar bier. Buiten blijkt er een hele rij wachtenden voor de deur te staan (blijkbaar een goed restaurant) en dan - doodmoe - naar het hotel.
Joke

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Naar Hong Kong

Vanmorgen vroeg op. Na het ontbijt wachten we op Manni. Hij is meestal aan de late kant, maar nu beginnen we ons toch zorgen te maken. Joke belt het kantoor en zijn mobieltje, maar beide worden niet opgenomen. Dan maar een taxi via het hotel regelen. En dan komt Manni aanrijden, dus de taxi weer afgebeld. Snel alle koffers in de auto (van Manni krijgen we vier flessen Tanduay mee) en door de ochtendspits naar het vliegveld. We nemen afscheid, klaren de koffers in en op naar de koffie. Joke komt met een heerlijke dubbele espresso aanzetten, super!
Na een vlucht van anderhalf uur komen we in Hong Kong aan. De shuttlebus naar het hotel kost 3x 140 HK$ (3x € 14). Dat is een stuk duurder dan op de Filippijnen. De bus zet ons (na een halfuur) bij het verkeerde YMCA-hotel af. Dus lopen we naar de veerpont om naar Kowloon over te steken en dan met de taxi naar het juiste hotel. Daarna op zoek naar een restaurant. De keus valt op een tent waar geen wijn geschonken wordt, vreemd voor een restaurant. Op de hotelkamer breken we de Tanduay aan.
Bram

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Tagaytay: Lake Taal

Laatste dag op de Filipijnen en het is een bewolkte dag.
Om kwart over tien pikt Manni ons op en gaan we op weg naar Tagaytay, twee uur rijden. In de stad moet eerst getankt worden en wat opvalt: de benzineslangen komen hier uit het plafond!
In Tagaytay aangekomen stoppen we bij People's Park, 700 meter hoog. Het is daar koud, mistig en er staat een frisse wind. Dat hebben we niet verwacht en het eerste wat we doen is een sweater kopen, meteen een leuk souvenir.
Het uitzicht op Lake Taal is prachtig, doch wat versluierd door de mist. Na de lunch (pizza's) besluiten we een boottochtje naar de vulkaan in Lake Taal te maken. De overtocht duurt een halfuur. Op het vulkaaneiland aangekomen blijkt de weg naar de krater een vier km. lang pad naar 300 mtr. hoogte te zijn. Manni zegt dat het niet te lopen is, maar we kunnen ieder een paard huren. Na wat onderhandelen over de prijs door John en na wat weerstand te hebben weggeslikt (Carla en ik) besluiten we toch maar op te stappen en met ieder een begeleider gaan we op pad. De paarden zijn gelukkig niet al te groot en het stapvoets rijden blijkt niet al te moeilijk. Je moet ontspannen zitten, je goed vasthouden en de paarden zoeken min of meer hun eigen weg. Af en toe blijven ze stilstaan om iets uit de berm te eten, maar de begeleider krijgt ze weer op het rechte pad. Het gaat behoorlijk steil omhoog, dus het is hard werken voor de paarden. Na drie kwartier zijn we boven, waar de jongens ieder 20 peso vragen voor een cola. 
We genieten van het uitzicht op het kratermeer. Op diverse plekken zie je de stoom uit de aarde komen. We lopen nog iets hoger, daar waar ook stoom uit het gesteente komt, en dat voelt warm aan. 




Na een halfuurtje gaan we weer naar beneden. En met de boot naar het vasteland. Tegen de wind in duurt dat ongeveer drie kwartier. Carla en ik zitten voorin, beschermd door grote lappen plastic, maar we worden door opspattend water toch nog behoorlijk nat.
Daarna nog twee uur naar het hotel, waar we om zeven uur aankomen. We zijn lichtelijk verkleumd en nemen eerst een douche. We eten (lekker) bij de buren en gaan bijtijds naar bed.
Morgen worden we om half zeven gewekt en Manni staat om acht uur voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Al met al een hele bijzondere dag en een prima afsluiting van ons verblijf op de Filipijnen.
Joke

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS