Op de terugvlucht zitten we helaas niet bij het raam en niet bij elkaar. De vlucht verloopt voorspoedig en om tien voor zes (Ned. tijd) landen we op Schiphol. Bob en Marie José staan ons met winterjassen op te wachten, want er ligt sneeuw en de temperatuur is rond het vriespunt. We nemen afscheid van Carla en John, die door Karin, Frank Jan en hun kinderen worden opgehaald.
Thuis aangekomen haalt Marie José een volle mand met levensmiddelen tevoorschijn! Heel lief van haar!
We proberen zo lang mogelijk wakker te blijven. Uiteindelijk houd ik het tot 9 uur uit en Bram tot 10 uur.
Joke
Epiloog:
Eind maart is de film van de reis gemonteerd (dankzij Hans Zitman) en hebben we de reis een beetje verwerkt.
De twee flessen Tanduay die we van Manni kregen in Manila waren niet voor ons bestemd. Ze waren voor Menno en Sharon, maar zijn via de natuurlijke weg (Bram en Rik) in het riool verdwenen. Ze smaakten voortreffelijk!
Een aantal personeelsleden van Oscar Garin (waaronder Lea) is kort na het huwelijk op staande voet ontslagen wegens fraude. Daarom konden Oscar en Ninfa niet naar Boracay komen.
Remko is nog steeds verliefd op de Filipijnse die hij in Iloilo heeft leren kennen. In juni is hij teruggegaan naar Guimbal, waar hij heeft geholpen schooltassen uit te delen. Familie en vrienden hebben Menno & Sharon geen huwelijkscadeau gegeven maar geld ingezameld, waarvan voor de leerlingen van drie lagere scholen in Guimbal schooltassen met schrijfgerei is gekocht.
Het dodental van de tsunami is uiteindelijk ruim 226.000 geworden.
Bram