jokewaterman-The-Atlantic

De terugvlucht business class!

4:19 AM |

De laatste dag. Na het inpakken gaan we naar de ingang van de camping voor de taxi van 8 uur. Tien minuten later zie ik een oranjerode taxi van een andere plek wegrijden. Ik er achteraan! Gelukkig ziet de chauffeur me en stopt. We nemen afscheid van Maggie en Gordon en vertrekken naar het vliegveld. Daar kopen we twee fietsdozen voor $ 5.00 per stuk en pakken de fietsen in.

We vertrekken om 11 uur en komen in Minneapolis aan om 2 uur westkusttijd (4 uur plaatselijke tijd). Om 4 uur (6 uur pl. tijd) gaat onze volgende vlucht. In het vliegtuig worden we naar business class gestuurd, waar we verwelkomd worden met champagne. Er wordt omgeroepen of er twee mensen een dag later willen vertrekken in verband met overboeking van het vliegtuig. Die krijgen dan een gratis hotel en $ 150. We peinzen er niet over! Dit is prima zo!

Het diner bestaat uit 5 gangen: 4 toastjes met vis, kaviaar met ei en ui (de bijbehorende wodka hebben we afgeslagen) vervolgens sla met tomaat en blue cheese dressing, varkensvlees met rijst en groenten en als dessert fruit of kaas en ijs. Het diner duurt ongeveer anderhalf uur!

We hebben maar een uur nacht en kort na de film wordt het ontbijt opgediend. Vervolgens wordt de landing ingezet en zaterdagmorgen 7.30 uur pl. tijd staan we op Gatwick waar we om kwart over elf vertrekken.

Op Schiphol worden we opgewacht door Bob, Menno, mijn ouders, Carla en Ruud, Leo, Yvonne en de moeder van Ruud met Remko. Een echt ontvangstcomité!

Tja, dat was het dan!

Bram

We hebben gefietst in Oregon 500 km., in California 1500 km. totaal 2000 km.

De reis heeft gekost:

Cheques f 4.570,17

Verzekering f 221,--

Vliegreis f 3.464,--

Aanbetaald f 200,--

f 8.455,17

Retour hotel Portland f 122,25

f 8.333,--

Overgehouden f 23,--

f 8.310,--

Maggie en Gordon krijgen later een zoon, Michael, en sturen ons deze foto's:

Comments(0)

Laatste avond in San Diego

3:46 AM |

Maggie en Gordon zetten ons af bij het Balboa Park, een schitterend park met allerlei soorten palmen en bomen, mooie gebouwen in Spaanse stijl en grote vijvers met waterlelies in allerlei kleuren. Het is er niet druk, wat wel zo plezierig is.

Na een café au lait met warm appelbroodje gaan we op zoek naar het Aerospace Museum. Daar kijken we lange tijd rond naar alles wat met vliegen te maken heeft, zowel de geschiedenis als hedendaagse vliegtuigen. Ook staat er een klein éénpersoons vliegtuigje, dat ook als auto gebruikt kan worden door er de vleugels af te halen en dat 'Waterman' heet. We nemen er uiteraard een foto van.

Daarna de bus downtown, waar we een sandwich eten. Downtown valt ons wat tegen, we missen er gezelligheid, het hart van de stad. Na veel zoeken vinden we de juiste bus terug en om 7 uur zijn we weer op de camping. Allereerst bellen we het vliegveld om de terugvlucht te bevestigen en bestellen een grote taxi voor morgenochtend 8 uur.

Intussen zijn Gordon en Maggie ook terug en we praten even bij, genietend van een pilsje bij open vuur. We besluiten met zijn vieren in the old town te gaan eten. Daar ziet het er heel gezellig uit, net wat we downtown gemist hebben. Gezellige restaurants in Mexicaanse stijl en veel leuke winkeltjes en dat alles in prachtige tuinen.

We eten in een Mexicaans restaurant, buiten, onder een grote parasol en bij een brandend haardvuur. Het eten is prima en het geheel is een passende laatste avond van onze vakantie!

Joke

Comments(0)

Naar Tijuana met Maggie en Gordon

3:38 AM |

Ik werd vannacht wakker omdat ik de sproeiers op het gras hoorde. Aangezien de fietsen ook op het gras staan moest ik er gauw uit om ze in veiligheid te brengen.

We zoeken eerst een ander plekje voor de tenten, want Joke en Gordon hebben slecht geslapen vanwege die sproeiers. Dan stellen Maggie en Gordon ons voor mee te gaan naar Tijuana, net over de Mexicaanse grens. Na een half uur komen we bij de grens, parkeren de auto en lopen de grens over. Het verschil is onmiddellijk merkbaar: wat een gribus en wat een rotzooi op de weg, maar wat gezellig. Na de koffie gaan we uit elkaar en spreken af om half vijf bij Woolworth op de Rua de la Revolucion. Joke en ik zoeken naar een leuk souvenir voor Annet, maar vinden niets geschikts. Dan willen we wat drinken, maar dat is niet mogelijk omdat men onze traveller cheques hier niet accepteert. We proberen ze bij diverse banken in te wisselen, zonder succes. Bij de Tourist Information verwijst men ons naar een hotel op de hoek. Daar rekent men 3% wisselloon. Dat lijkt ons niet onredelijk, maar de transactie gaat niet door omdat mijn handtekeningen niet dezelfde zouden zijn. Ook het vertonen van mijn paspoort biedt geen soelaas. Joke probeert het ook en kan haar laatste $ 50.00 cheque verzilveren.

We drinken daarna een blikje op een terrasje, maar vluchten weer snel weg, want we worden gek van het gebedel. Bij een kapperszaak besluit ik mijn haar te laten knippen. De kapper verstaat zijn vak en knipt me voor $ 4.00.

Snel terug naar het afgesproken punt en daar treffen we Maggie en Gordon met een burrito, een pannenkoekje met groente, vlees en een lik dressing. Lekker, goedkoop en pittig.

We keren terug naar de camping, gaan op zoek naar een restaurant en kiezen voor Danny's, een keten-restaurant, goedkoop en zeker niet slecht.

Terug op de camping drinken we nog een pilsje met Gordon.

Bram

Comments(0)

Naar San Diego

3:10 AM |

Vroeg op weg naar San Diego. Het is bewolkt en koel weer en onderweg voelen we zelfs wat regendruppels.

Om 12 uur zijn we op het vliegveld. Onze vlucht bevestigen kan nog niet. We krijgen een telefoonnummer, dat we donderdagavond moeten bellen. Fietsdozen kunnen we vrijdagmorgen kopen bij een andere maatschappij, Unitas, voor $ 5.00 per stuk. Ook bellen we Information voor een camping. We kunnen terecht op Campland On the Bay voor $ 15.00 per nacht. Als we in de rij staan om in te checken, zien we de prijzen: $ 15.00 voor een plek in de 'dirt area', een grote zandvlakte zonder bomen of enige schaduw! Er staat nog een stel (Maggie en Gordon uit Canada) voor het loket en ook zij willen niet voor $ 15.00 in de woestijn staan. Het volgende tarief is $ 25.00 en voor dat geld neem ik liever een motel.

Iemand raadt ons aan gevieren op een plaats van $ 25.00 te gaan staan en dat doen we. We zoeken een plek uit voor 3 nachten à $ 75.00 is $ 37.50 ieder. Een plek, grenzend aan het gras om daar de tenten op te zetten, maar Maggie ontdekt in het reglement dat het verboden is tenten op het gras te zetten. Dan maar in het zand. De tafel met onze fietsen zetten we wel op het gras.

Na de eerste kennismaking onder het genot van een pilsje (en we zien een kolibri vliegen!) nemen we een douche en daarna nemen ze ons mee om te gaan eten. Eerst rijden we door de mooie oude stad met prachtige villa's en tuinen en een schitterend park. In dit park staat de kerk van waaruit de Spaanse priesters zijn begonnen Noord-Amerika te kerstenen. Daarna downtown en in een Mexicaans restaurantje heerlijk en veel gegeten.

Joke

Comments(0)

Fietsen op de Interstate Highway

2:49 AM |

Tamelijk goed geslapen na de joint die ik gisteravond kreeg van een stel uit Los Angeles. Een beetje hippie-achtige figuren. Hij heeft 3 jaar in Duitsland in dienst gelegen en is nu gek (volgens hemzelf). Ook geen last gehad van treinen die vlak langs de camping scheuren.

Het is zwaarbewolkt en hopelijk minder druk op de weg dan gisteren. Het is hier heuvelachtig en we rijden weer door militair gebied. We hebben kennelijk een Bike Centennial Route bordje gemist, want we komen terecht op een Interstate Highway (autoweg). Na een mijl of 15 worden we ingehaald door de politie die ons op het hart drukt voorzichtig verder te rijden en de eerste de beste afslag te nemen.

In Oceanside willen we een koffiestop houden. We rijden op een opgebroken weg en ik wil de stoep op rijden, maar knal tegen de stoeprand. De schade blijft beperkt tot een geschaafde elleboog. Dit is trouwens de eerste valpartij tijdens deze vakantie.

Het is intussen lekker warm weer geworden en we besluiten in Encinitas het strand op te gaan. Daar liggen we te zonnen en zwemmen in de hoge golven, die een aangename temperatuur hebben. Als we weer verder willen merk ik dat ik het fietssleuteltje kwijt ben. Bij een garage vraag ik om een kniptang, waarmee ik de kabel door kan knippen. Nieuw slot en ketting gekocht en boodschappen gedaan. Het sanitair op deze camping is zo slecht dat ik er bij de park ranger over klaag. Hij raadt me aan een klachtbrief te schrijven naar het hoofdbureau van de State Parks. Hetgeen ik ’s avonds doe.

Bram

Comments(0)

Voor het eerst lekker bruin brood

2:25 AM |

Het was warm vannacht, dus ik heb een van de voorflappen open gedaan. Bram was daar niet zo enthousiast over, maar we hebben geen last van beestjes gehad.

Om 9 uur beginnen we aan onze tocht naar de kust over de Harbor Boulevard. We hebben tegenwind en vanwege de zondag is het erg druk op de weg.

Onze eerste koffie met appelgebak nemen we in een zeer dure tent, $ 10.00. Even later komen we door Laguna Beach, een soort Zandvoort, met dure villa’s met hekken en bewaking.

Een tweede koffie in de koffieshop annex bakkerij van Alida Schat, die volgens Bram familie is van de bekende bakker Do Schat uit Utrecht. We kopen hier voor het eerst lekker bruin brood.

We komen bij een camping en besluiten te stoppen. Het is lekker zonnig weer, zodat we nog even op het strand kunnen liggen. 's Avonds maken we een flinke wandeling.

Joke

Comments(0)

Disneyland

1:57 AM |

Vandaag gaan we naar Disneyland, een halfuurtje uur lopen. De toegang is $ 14.00 p.p. Eerst koffie met een koffiebroodje. Keurig netjes hier en overal jongens die met stoffer en blik de straten schoonhouden!

We beginnen met de monorail, 3½ mijl lang door het park. Daarna genieten we van een wild-west-blue-grass en can-can show in een soort saloonachtige zaal. Vervolgens nemen we het stoomtreintje. De lunch bestaat uit een salade met vruchten, heerlijk en niet echt duur.

Het wild west treintje gaat met volle snelheid door haakse bochten en steil omhoog en omlaag. Voor elke attractie moet je zeker een half uur in de rij staan. Na een kleine versnapering (diepgevroren banaan in nootjes gedompeld, heel lekker) gaan we kijken naar een berenshow, levensgrote namaakberen. Alles beweegt, oren, ogen, wenkbrauwen, mond en ze spelen piano, mondharmonica, gitaar, bongo-fles en viool. Dan sluiten we ons aan bij een rij voor de space mountain. Na een tijdje vragen we ons af of dit het wachten wel waard is. We staan zeker een uur in de rij. Maar het is fascinerend en angstaanjagend tegelijk. Een achtbaan binnen, dus in het pikkedonker. Je ziet niet welke richting je uit gaat. Prachtig om een keer meegemaakt te hebben, maar echt ... nooit meer!

Hierna zien we een spetterende show met dans en muziek.

De lunch is niet geweldig, een kledder puree en een paar stukken vlees en min of meer rauwe tuinbonen. En nergens is er alcohol te koop. Geen wanklank ondanks de lange rijen. Voor de koffie moeten we weer een half uur in de rij staan. Daarna hebben we het wel gezien.

Terug naar de camping is tien minuten lopen. We hebben vanmorgen dus behoorlijk omgelopen.
Na een lekkere douche genieten we nog even van het prachtige Disneyland vuurwerk.

Dit is onze eerste warme zomeravond!

Bram

Comments(0)

Op weg naar Disneyland

8:16 AM |

We beginnen over het ± 40 mij1 lange fietspad langs de zee, waar het al behoorlijk druk is. Er wordt gejogd, gefietst, gewandeld en gerolschaatst. Een prachtig fietspad zo langs het strand. En overal zijn schone toiletten en douches! Daarna nemen een omweg langs de zee. Dat houdt wel meer klimwerk in, maar het fietst een stuk rustiger. We moeten een kort stukje over een zeer slechte weg, het heet hier dan ook Constantly Moving Land!

In San Pedro drinken we koffie en nemen een wafel met aardbeien en slagroom, bijna net zo lekker als die in Garberville. Onze route lijkt door één lange badplaats te gaan, met af en toe een haven en soms een stil stuk. De verschillende plaatsen gaan in elkaar over en het verkeer is overal even druk. In Long Beach moeten we over een lange, hoge brug met snelverkeer. Ik rijd in een gat en door de klap schiet de pannenset onder de spin uit en rolt over de grond! De meeste worden meteen platgereden, hoewel de auto's vaart minderen. Het enige wat ik nog kan redden zijn de koekenpan, het kleinste pannetje en de botervloot.

In een kraampje langs de weg zien we T-shirts met Los Angeles Olympische Spelen erop. We kopen er drie, voor Bram en de jongens.

In Huntington Beach gaan we het binnenland in en proberen Disneyland te vinden. Na vele keren vragen en omrijden, rijden we er opeens langs. Een paar straten verder vinden we een camping, Vacationland. Dit is tot nu toe de allerduurste: $ 16.50 per nacht (f 50,--) maar altijd nog goedkoper dan een motel. We boeken voor twee nachten, zetten de tent op en even later liggen we in het zwembad. Heerlijk, als je warm, moe en bezweet bent van een lange dag fietsen!

Daarna doen we wat boodschappen in de kampwinkel die niet eens overdreven duur is. We eten bruine bonen met sla (meer is er niet) en de yoghurt vult de gaatjes. Na de koffie bellen we Herman Smits (Marga's broer) in Los Angeles, maar hij heeft het te druk met gasten vanwege de Olympische Spelen!

Joke

Comments(0)

Universal Studios

8:00 AM |

Onrustig, klam en matig geslapen. Om 8.20 uur vertrekt de bus richting Universal Studios en naar het hotel is het ruim een half uur lopen. De rit naar de studio's is lang met veel stops langs diverse hotels. Universal Studios is een interessant pretpark. Onze gids Dave praat alles met veel vaart en grappen aan elkaar, maar ik had graag zelf nog even wat rondgekeken. We zien o.a. een Frans dorp, het Psycho-huis van Hitchcock, de haai van Jaws, een brug die instort, een trein die door een ijsgrot rijdt en waarvan je het gevoel hebt dat hij kapseist, een grot met laserlicht, een diapresentatie over speciale effecten, een Mexicaans straatje dat overstroomt en de Rode Zee die open splijt en waar je doorheen rijdt.

Kodak heeft hier een flinke vinger in de pap. Ontelbaar veel Amerikaanse films en tv-series worden door de gids opgesomd, waarvan de getoonde huizen of attributen gebruikt zijn. Door het publiek gaat gemurmel van herkenning, maar voor ons zijn de meeste onbekend.

Het is al laat als we koffie drinken en nemen meteen maar een lunch. Het begint te wennen, grote hoeveelheden slappe koffie om het eten weg te spoelen.

Na het filmmuseum, met o.a. kleding van Charly Chaplin, en nog een ijsje zijn we uitgekeken en gaan weer buswaarts.

We eten in een Hawaïaans restaurant aan de overkant van de camping, heerlijk en voor maar $ 7.50. Daarna gaan we naar de laundry voor de was.

Bram

Comments(0)

Manhattan Beach Motel

7:47 AM |

Vroeg op weg, want check-out time is 9 uur. Na een half uurtje rijd ik over een tak, die in mijn voorwiel slaat en mijn spatbord dubbelvouwt. Even later heeft Bram een gebroken spaak. Bij een groot constructiebedrijf vraagt Bram of hij van een bankschroef gebruik mag maken om het freewheel te verwijderen. Niet dus. Het lijkt wel of de mensen hier minder behulpzaam zijn dan in Oregon of Noord-Californië. Dus rijden we door met een gebroken spaak en hopen dat er niet nog een tweede breekt.

Onderweg komen we langs het Pacific Missile Test Center, waar een aantal modellen van raketten opgesteld staat. Koffie drinken we pas na 20 mijl. En na nog eens 15 mijl met de gebroken spaak gereden te hebben, zien we eindelijk een garage en dan is het verwisselen zo gebeurd. Voor de zekerheid koopt Bram wat spaken bij een Schwinn-zaak met een vervelende eigenaar.

We hebben inmiddels een mijl of 40 gefietst en zijn afgepeigerd. Dit is niet de mooiste tocht, druk verkeer dat vlak langs je raast en vaak moeten we uitwijken van de shoulder naar de weg vanwege geparkeerde auto's. Twee keer voelt Bram een auto rakelings langs zich heen scheren. Moe en een beetje trillerig stoppen we in Malibu om iets te eten bij een chique tent. Maar dat valt zwaar tegen: een bakje met een hoop sla en wat seafood, ui en tomaat.

In Santa Monica willen we bij Tourist Information naar een camping vragen, maar dat is om 4 uur gesloten (het is inmiddels half vijf). Op het politiebureau kan men ons ook niet helpen, maar men raadt ons aan nog een minuut of 20 door te rijden, dan komen we bij een trailer camp. Onderweg fietsen we door een swingend gedeelte van Santa Monica met marktkraampjes en kleine restaurantjes, waar met en zonder rolschaatsen gedanst wordt op muziek uit cassetteradio's.

Het trailer camp blijkt geheel uit asfalt te bestaan, dus niets voor ons. Dan maar op zoek naar een motel. Die vinden we in Manhatten Beach voor $ 30.00 per nacht.

Na een verkwikkende douche op weg naar een restaurant, waar Bram een steak neemt die hij te welldone (verbrand) vindt, maar volgens de serveerster hoort dat bij op houtskool gegrild vlees. Dan maar een cheese burger. De moteleigenaar informeert voor ons naar de bus naar Universal Studios, die we morgen willen nemen. Die vertrekt om 8.20 uur bij een hotel anderhalve! mijl verder, dus morgen vroeg op.

Op de kamer zien we de basketballwedstrijd Los Angeles-Boston en een mooie film over leeuwen.

Om kwart voor elf gaan we slapen. We zijn moe, hebben vandaag 62 mijl gefietst.

Joke

Comments(0)

jokewaterman-The-Atlantic

Blogger templates

Blogger news

Blogroll

Archives

De terugvlucht business class!

Laatste avond in San Diego

Naar Tijuana met Maggie en Gordon

Naar San Diego

Fietsen op de Interstate Highway

Voor het eerst lekker bruin brood

Disneyland

Op weg naar Disneyland

Universal Studios

Manhattan Beach Motel