Gejuich voor Lenneke Ruiten
Verslag van Roel van Leeuwen en Hans Visser van het Noordhollands Dagblad
Applaus en gejuich voor de Alkmaarse sopraan Lenneke Ruiten in het Landestheater te Salzburg. Met o.a. ruim vijftig lezers van deze krant in de zaal, zingt ze de laatste voorstelling van ’Musici Speranza’. Deze productie, een combinatie van muziek en dans op basis van de Grote Mis in C-klein van Mozart, is min of meer samengesteld op basis van haar kwaliteiten.
Daaraan voorafgaand neemt ze alle tijd om de lezers te ontmoeten. Samen met dirigent Adrian Kelly vertelt ze het een ander over deze bijzondere voorstelling. Ze doet met een knipoog een opmerkelijke oproep. Of het publiek tussen de scènes wil klappen. "De Oostenrijkers durven dat niet zo goed, omdat de voorstelling is opgebouwd rond de Grote Mis in C-mol, religieuze muziek dus. Terwijl een publiek dat reageert de voorstelling doet leven." Daarna moet ze zich voorbereiden op haar optreden en krijgt de groep een rondleiding door het theater waar Mozarts opera’s al tijdens zijn leven werden gespeeld. De open doekjes komen aarzelend op gang, maar ze komen en Musica Speranza glanst. De sopraanpartij was ooit bedoeld om Konstanze, alias mevrouw Mozart, te laten schitteren. Ter ere van God natuurlijk. Mozart kende zijn plaats. Schitteren doet nu ook Lenneke, te midden van de andere solisten, koor en het Mozarteum Orkest onder leiding van Adrian Kelly. In de zaal was het Nederlandse bezoek bij het slotapplaus goed herkenbaar: men ging staan. Een goed voorbeeld dat goed deed volgen. Gejuich klinkt zelfs als de zangeres bij haar Nederlandse publiek terugkeert en men haar verrast met complimenten. Onder meer van Maria Rondel, de zangdocente die op het conservatorium de basis voor haar carrière legde. "Prachtige voorstelling, prachtig gezongen".
Daaraan voorafgaand neemt ze alle tijd om de lezers te ontmoeten. Samen met dirigent Adrian Kelly vertelt ze het een ander over deze bijzondere voorstelling. Ze doet met een knipoog een opmerkelijke oproep. Of het publiek tussen de scènes wil klappen. "De Oostenrijkers durven dat niet zo goed, omdat de voorstelling is opgebouwd rond de Grote Mis in C-mol, religieuze muziek dus. Terwijl een publiek dat reageert de voorstelling doet leven." Daarna moet ze zich voorbereiden op haar optreden en krijgt de groep een rondleiding door het theater waar Mozarts opera’s al tijdens zijn leven werden gespeeld. De open doekjes komen aarzelend op gang, maar ze komen en Musica Speranza glanst. De sopraanpartij was ooit bedoeld om Konstanze, alias mevrouw Mozart, te laten schitteren. Ter ere van God natuurlijk. Mozart kende zijn plaats. Schitteren doet nu ook Lenneke, te midden van de andere solisten, koor en het Mozarteum Orkest onder leiding van Adrian Kelly. In de zaal was het Nederlandse bezoek bij het slotapplaus goed herkenbaar: men ging staan. Een goed voorbeeld dat goed deed volgen. Gejuich klinkt zelfs als de zangeres bij haar Nederlandse publiek terugkeert en men haar verrast met complimenten. Onder meer van Maria Rondel, de zangdocente die op het conservatorium de basis voor haar carrière legde. "Prachtige voorstelling, prachtig gezongen".
Het staat niet op het programma, maar ze maakt na het spelen van haar hoofdrol graag even tijd om haar publiek te bedanken voor de bijval uit de zaal en te poseren voor een groepsfoto. Het is de laatste voorstelling van deze productie vol muziek van Mozart. Het afscheidsfeestje met de collega's laat ze daarvoor graag even wachten.
0 comments:
Post a Comment