Via Taipei weer naar huis

Vroeg op en met moeite afscheid genomen van Menno, Sharon en Rafa. Moïses brengt ons naar het vliegveld. Na een vlucht van 2 uur landen we om 12.45 uur in Taipei. Aangezien onze volgende vlucht pas om 22.20 uur gaat willen we de stad in. Na de nodige administratieve handelingen (visum) melden we ons in de hal bij de balie van het Tourist Bureau voor informatie. Tot onze verrassing blijkt dat de Taiwanese overheid een gratis tour aanbiedt aan toeristen die voldoende tijd hebben tussen twee vluchten. We zijn net op tijd en stappen in het busje waarin nog een paar toeristen zitten. Onze gids is een oudere man die de hele middag een mondkapje voorhoudt. Hij doet ons aan Oscar denken, dezelfde intonatie.
     
We bezoeken achtereenvolgens de Longshan Temple, het Presidential Office Building, de Chiang Kai-Shek Memorial Hall en de Martyrs’ Shrine (gewijd aan alle gevallenen tijdens China’s oorlogen).  
Alle gebouwen even monumentaal! 
    
Als laatste zet hij ons af bij de Taipei 101, het destijds hoogste gebouw ter wereld (508 meter), nu ingehaald door een gebouw in Dubai. Bram en ik zijn  hier twee jaar geleden ook geweest. Aan de buitenkant ziet de Taipei 101 er uit als een bamboestam met na elke acht verdiepingen (acht is een heilig getal) een ornament in de vorm van een sleutel. Ter  hoogte van de 25e verdieping is een groot plakkaat zichtbaar. Dat stelt een grote munt voor en de acht sleutels zijn sleutels tot financieel succes. De Taipei 101 staat dus eigenlijk voor geld. Voordat we naar binnen gaan wijst de gids ons waar de shuttlebus naar het vliegveld staat. We vinden met moeite een geldautomaat om Taiwanese dollars te pinnen. Op de vijfde verdieping kopen we tickets om naar de 89e verdieping te gaan. De lift doet er naar boven 37 seconden over en naar beneden 45. Het uitzicht boven is fantastisch, hoewel het geen helder weer is. Vooral als het gaat schemeren en de autolichten zichtbaar zijn is het prachtig. We kunnen met de trap nog twee verdiepingen hoger en staan dan in de buitenlucht in de ijskoude fluitende wind.

Met enige moeite vinden we de shuttlebus, maar we weten we niet meer vanaf welke terminal ons vliegtuig vertrekt, vanaf Airport 1 of Airport 2. De buschauffeur gaat het bij een hotel vragen: Airport 2. Daarna rijden we in een uur naar de luchthaven. 
Het is inmiddels miezerig gaan regenen en een stuk kouder dan in Manila: 14 à 15°C.
De vlucht van Taipei naar Bangkok duurt 3½ uur. In Bangkok hebben we een stopover van anderhalf uur. De vlucht naar Amsterdam duurt 12½ uur en enigszins gammel komen we dinsdagmorgen half negen op Schiphol aan, waar het hartje winter is: sneeuw, koude wind en een temperatuur van rond het vriespunt! 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Laatste dag in Manila

Heerlijk ontbijt, gemaakt door Ina en Haziel. Ina is de nieuwe hulp in de huishouding, want Warren heeft haar baan opgezegd. Ze heeft iets anders gevonden.
De ochtend gevuld met Wii spelen: tennis, golf, bowlen en boksen. En het blijkt verbazingwekkend leuk te zijn.
's Middags zet Moïses ons af bij het Rizal Park waar we een tijdje rondlopen. De orchideeëntuin is gesloten en de Japanse en Chinese tuin stellen niet veel voor. Daarna nemen we een taxi naar Robinsons waar we wat eten. En nog een paar slippers kopen. 
Met een taxi terug naar Pacific Plaza, waar we alvast de koffers pakken.




's Avonds een heerlijk diner bij Hotel The Peninsula, schuin aan de overkant. In dit hotel is in 2008 een tank naar binnen gereden toen een aantal coupplegers zich in het hotel verschanst hadden.The Peninsula is een groot hotel waarvan alleen de lobby al 70 bij 30 meter meet bij een hoogte van 25 meter. De hal is prachtig gedecoreerd en boven op het balkon speelt een live orkestje klassieke muziek. De koffie nemen we in de lounge. 
Na het eten kijken we buiten nog even naar al het moois en wandelen in een heerlijk zwoele temperatuur naar huis. Met enige weemoed beseffen we dat het morgen afgelopen is en dat we de kou weer tegemoet gaan.
Morgen vroeg op voor onze vlucht van 10.45 uur... 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

In Manila

's Middags zwemmen in het zwembad van het appartement. En Rafa speelt in het speelparkje ernaast. 

    



                                                            

.
 

                     








Intussen zijn Menno en Remko bezig met het installeren van een Wii spelcomputer, die Menno die middag gekocht heeft. En die moet natuurlijk uitgeprobeerd worden. 
's Avonds gaan Menno, Sharon en Remko uit. 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Terug naar Manila


Om vijf over zes worden we wakker en om kwart over zes valt de stroom uit. Een slecht voorteken. Tien minuten laten brandt het licht gelukkig weer. Na een snel ontbijt nemen we een trike naar de haven, de boot naar de overkant, Caticlan, en daar weer een trike naar het vliegveld. Daar horen we dat onze vlucht geannuleerd is, maar dat we met een bus naar Kalibo gebracht worden om daar de vlucht van 10.05 uur naar Manila te nemen. Na de nodige formaliteiten vertrekken we om half negen, voldoende op tijd om de vlucht te halen. Echter, de chauffeur rijdt niet al te hard, de rit duurt anderhalf uur en om tien uur staan we voor een gesloten loket. Vliegtuig vertrokken en de volgende vlucht is pas om kwart voor drie. 
We zijn met een man of twaalf en iedereen is laaiend. Vooral het Nederlandse stel met twee kleine kinderen, want zo kunnen zij hun aansluitende vlucht om drie uur naar Palawan niet meer halen. Ook blijkt dat we bij een andere maatschappij geboekt zijn.  
Wij hebben oorspronkelijk geboekt bij Philippine Airlines en zijn overgeboekt op Air Philippine. Dus wordt de schuld bij de ander gelegd. Na lang wachten en veel bellen horen we dat een manager vanuit Caticlan op weg is om alles te regelen. Uiteindelijk vertrekken we om één uur.

 
 
In Manila worden we opgehaald door Moïses. Later gaan we naar één van de vele winkelcentra waar Remko zich een bril laat aanmeten. Daarna wandelen we in het groene gedeelte tussen de diverse winkelcentra. Prachtig aangelegd met grasveldjes, waterpartijen, bloemen, struiken en palmen. En daaromheen zijn de restaurants gesitueerd. We eten bij een Italiaan en lopen naar huis terug. We zijn behoorlijk moe, het is een lange dag geweest en we gaan rond elf uur naar bed.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Laatste dag Boracay


Laatste dag Boracay, dus kopen we de laatste souvenirs. En voor Rafa een 'skippy beest'. 's Middags maken we een flinke strandwandeling. Daarna laten we onze nagels laten manicuren. Aan het eind van de middag willen we naar de kapper, maar die zit vol. 's Avonds eten we voor de laatste keer bij Casa Pilar. 
Koffers inpakken en morgen vroeg op.

    

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Zeiltochtje

's Middags maken Bram en ik een zeiltochtje. We varen op een 'barka', een smalle, 80 cm. brede boot met twee drijvers. We zitten op een net dat tussen de drijvers en de boot gespannen is. Als we overstag gaan moeten we naar de andere kant kruipen. De boot is gemaakt van bamboe, triplex en mahoniehout. 
Het is prima weer om te zeilen, zonnig en er is behoorlijk wat wind. De vaarsnelheid is 10 knopen (ca. 20 km­­/uur).
    





Na een uurtje varen leggen we aan op het vasteland aan de overkant waar onze twee jonge schippers wonen. Een van de twee klimt in een kokospalm en plukt vier kokosnoten. Vervolgens hakt hij met een groot scherp mes de bovenkant eraf en maakt een gat in het vruchtvlees. Daar gaat een rietje in en we kunnen kokosmelk drinken. Van de eigenaar van het perceel horen we dat er per jaar soms wel 20 tyfoons overkomen en dat dan het halve perceel blank staat.
Een keer per jaar worden er zeilwedstrijden gehouden en met deze boot zijn ze een keer tweede en derde geworden en hopen de volgende keer eerste te worden.
Na het zeiltochtje het strand weer op, drinken een biertje, gaan na de zonsondergang douchen en eten bij Casa Pilar.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Wandeling


We lopen naar de andere kant van het eiland, Boracay is maar 500 meter breed. Daar is het veel minder toeristisch en het ziet er een stuk armoediger uit. Er staat meer wind, dus het zijn voornamelijk kite surfers die hier verblijven. We staan een tijdje naar hun verrichtingen kijken en gaan langs het strand en over een ander pad weer terug. Je loopt dan tussen de huisjes van de eilandbewoners door. Schoolkinderen in hun uniform lopen ons tegemoet. Ook komen we langs een veld waar vechthanen gehouden worden. Al met al een leuke wandeling. 
's Middags strand en het avondeten bij Casa Pilar.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Glass Bottom Boat

Prachtig helder weer vandaag, prima voor een tochtje met de Glass Bottom Boat. We varen naar de andere kant van het eiland waar het niet al te diep is en kunnen door het 'glas' (7 cm. dik polycarbonaat) de bodem zien. We zien koralen, zeesterren, vissen, kwallen, zeeëgels en wapperende zeeanemonen. 
Als de boot stopt kan er gesnorkeld worden. Helaas hebben we hier niet op gerekend, want we zijn zonder badkleding gekomen. Een van de medewerkers gaat het water in om de vissen te voeren en haalt blauwe zeesterren, een kwal, een zeeëgel en een ons onbekend dier naar boven. Dit dier bestaat grotendeels uit uitsteekseltjes waarmee hij Carla en John prikt als ze hem vastpakken en dat hebben ze dagenlang gevoeld. Ook de zeesterren mogen we in de hand houden. Als je ze aanraakt trekken ze hun zuignapjes in. 

        







We krijgen tekst en uitleg van een Filippijn die begonnen is als schipper op een 'barka' een grote motorboot met twee buitenboordmotoren. De Glass Bottom Boat is opgezet door een Nederlander die hem aangemoedigd heeft een cursus milieukunde te doen. Sindsdien werkt hij op de Glass Bottom Boat. 
Ook bij deze (Nederlandse) onderneming dragen de werknemers oranje T-shirts. Men is erg bezorgd om het milieu en om kinderen meer milieubewust te maken nodigen ze elk jaar een aantal onderwijzers uit om mee te varen.


Na de lunch gaat Bram naar de kapper terwijl wij weer het strand opzoeken. We ontmoeten een jong Nederlands stel met twee kleine kinderen dat de Filippijnen rondreist. Ze wonen op de grens van Portugal en Spanje en hebben in de financiële wereld van London gewerkt. Het zijn fervente duikers en ze waren in Thailand (voordat de kinderen er waren) toen op 26 december 2004 de tsunami plaatsvond. Ze waren een paar dagen met een boot op zee en tijdens de tsunami aan het duiken. Toen ze opeens een enorme schokgolf voelden, werden ze ruw heen en weer geslingerd en moesten elkaar vasthouden. Hoe erg de verwoestingen waren merkten ze pas een paar dagen later aangezien ze van de autoriteiten twee dagen op zee moesten blijven.
Om vijf uur nemen we ons dagelijks biertje en na de - weer prachtige - zonsondergang verlaten we het strand. Weer eten we bij Casa Pilar, dat bevalt ons toch het beste.
De bovengenoemde Nederlandse zit een tafeltje verder op haar man te wachten en ik merk dat ze huilt. We vragen haar wat er aan de hand is en ze vertelt dat ze zich nu pas realiseert dat ze haar vader nooit meer zal zien. Hij is net overleden en ze heeft door de drukte geen tijd voor verdriet gehad. Ze heeft net haar moeder gebeld en is door een muziekje in het restaurant emotioneel geraakt. Ze vertelt dat ze dezelfde emoties ook had toen ze ons voor het eerst zag zitten. Wij doen haar erg aan haar ouders denken. 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Aan het strand

Prima ontbijt hier: American breakfast, geroosterd  brood, gebakken ham of bacon, jam, koffie of thee en vers fruit (ananas) of vruchtensap.
Dan eerst naar het Tourist Center om de kerstkaarten (!) te versturen. Vervolgens boeken we onze vlucht naar Manila voor a.s. vrijdag. De lunch bestaat uit bananen-, bosbessen- en bananen/cashewnotenpannenkoeken en de rest van de middag brengen we op het strand door.

   





Tegen half zes een prachtige zonsondergang. We eten uiteraard in Casa Pilar. 
De wind is intussen wat gaan liggen.

 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Afscheid van de anderen

We moeten afscheid nemen van Menno, Sharon, Rafa, Remko en Haziel. Zij gaan een paar dagen naar Guimbal en daarna naar Manila. Ook wij pakken in en gaan met een busje naar Casa Pilar. 
Na de lunch willen we ons omkleden om naar het strand te gaan, maar ik kan mijn badpakkken niet vinden. Oeps! In Las Brisas laten hangen aan de achterkant van de badkamerdeur! Met de trike terug en daar blijken ze gelukkig nog te hangen.

Het weer is nog steeds niet super. Ook vandaag waait het, het is half bewolkt en het wordt niet warmer dan zo'n 24 °C.
's Avonds eten we weer in Casa Pilar en na een kleine wandeling bijtijds naar bed. 
We zijn allemaal behoorlijk moe.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Happy New Year!

Menno en Sharon hebben het tot half vier uitgehouden, Remko tot zeven uur.
We kunnen niet in Hotel Las Brisas de Boracay blijven en informeren bij Casa Pilar naar kamers voor de rest van de week. Dat kan voor 2300 pesos per kamer per nacht (ongeveer € 48). Nog bij twee andere hotels geïnformeerd, maar we kiezen uiteindelijk toch voor Casa Pilar. De rest van de dag brengen we rustig door. Het waait vandaag behoorlijk en het is ook niet erg warm, ongeveer 24 °C.
Om zes uur skypen we met Bob, Marie José, Thea en Jan Peter (in Frankrijk) en Carla en John met Karin en haar dochters.
Eten doen we weer bij Sea Wind. We hebben een tafel vlak bij zee. Het is vloed en het water komt steeds dichterbij. Op het laatst zit Menno in het water, dus wordt het tijd weer naar ons hotel te gaan.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS