December 2009 | jokewaterman-The-Atlantic

Oudejaarsdag

3:25 AM |

Carla en ik gaan met de trike naar D´Mall. We kopen nog wat souvenirs en drinken een heerlijke cappuccino bij Casa Pilar. Bij het Tourist Center informeren we naar vluchten naar Palawan. Helaas zijn alle vluchten voor de komende drie weken vol en de enige twee mogelijkheden zijn: vliegen over Manila of over Cebu. Of de boot nemen, maar die doet er 26 uur over. Er zit dus niets anders op dan nog een weekje op Boracay te blijven. Denkend aan sneeuw en vorst in Nederland lijkt ons dat geen straf!

Bram is gelukkig weer zover opgeknapt dat hij aan de wandel is.

De rest van de middag blijven we bij het zwembad en aan het strand.

Om half acht weer naar Ambassador dat er schitterend uitziet met verlichte palmbomen en mooi gedekte tafels op het strand. Er is een lopend buffet en het eten is voortreffelijk.

Bij het binnenkomen spreekt een jongeman ons in het Nederlands aan: hij werkt sinds anderhalve maand bij Ambassador (pas een week open) waarvan de eigenaar (Joop) Nederlander is. Hij heeft in Haarlem nog zes restaurants. Vanwege de Nederlandse eigenaar draagt het personeel oranje T-shirts.
Er treden twee zangeressen op. Een van hen logeert in ons hotel. Later spreken we haar bij het ontbijt. Ze is Filippijnse en heeft als zangeres met een band in diverse Aziatische landen opgetreden tot ze haar man tegenkwam, een Engelsman. Ze hebben twee kinderen en wonen in Portugal. Als de jongste groter is wil ze toch weer gaan optreden.

Intussen begint het vuurwerk. Hier wacht men niet tot twaalf uur, de hele avond wordt er vuurwerk afgestoken maar om twaalf uur is de finale. We genieten met een paar duizend mensen op het strand - met de voeten in het lauwwarme water - van het schitterende vuurwerk.
Na de champagne gaan Menno, Sharon, Remko, Carla en John naar Hey Jude. Ik ga naar Bram in de hotelkamer waar hij zijn moeder belt. Van Bob en Marie José krijgen we een sms'je en sturen er een terug.

Rustdag

3:23 AM |

Redelijk geslapen. Bram heeft veel gehoest en blijft vandaag in bed.

Menno en Sharon zijn met Rafa in het zwembad en Rafa is verbazingwekkend vrij in het water. Hij heeft toen hij anderhalf was een soort zwemcursus gehad waardoor hij absoluut niet bang in het water is. Hij laat zich vanaf de rand in je armen in het water vallen en zelfs kopje onder is geen probleem.

We ontmoeten een ander stel, hij Nederlands, zij Filippijns, met twee dochters, wonend in Breda. Zij komen al vanaf 1993 in Boracay maar vinden het te vol en te commercieel geworden. Wat ook wij jammer vinden, is dat je niet meer over het strand bij je hotel aankomt, maar aan een haventje, zodat je met een trike over de weg naar je hotel gebracht wordt. En dat is minder fraai omdat je dan uitkijkt op de achterkant van de gebouwen.

De rest van de dag brengen we rustig aan het strand door.
´s Avonds een heerlijke maaltijd bij Hotel Ambassador, twee hotels verder.

Bram ziek

3:21 AM |

Redelijk geslapen. Bram hoest behoorlijk, zijn ogen zijn nogal rood en zitten vanmorgen dicht. Voor de zekerheid begint hij met een antibioticakuur.

Carla, Bram en ik lopen langs het strand naar D'Mall. Na de koffie gaat Bram zijn eigen weg en Carla en ik shoppen verder en lunchen in La Carmela de Boracay.

Voor Rafa koop ik een emmertje, een schepje en een opblaasband (Spiderman).

Terug in Las Brisas eerst de zee in en daarna met Rafa en de Spiderman in het zwembad.

Met z'n allen op het strand drinken we een biertje en genieten van de ondergaande zon. Als we naar binnen gaan krijgt Bram het koud en gaat naar bed. In het restaurant haal ik wat rijst en groenten voor hem.

´s Avonds met de trike (zonder Bram) naar Casa Pilar waar we heerlijk eten (sizzling plate). Na een kleine wandeling gaan wij met Haziel en Rafa met de trike terug. Menno, Sharon en Remko blijven nog wat langer.

Naar Boracay

3:19 AM |

Slecht geslapen: we zijn naar een andere kamer verhuisd en de airco in deze kamer maakte een ratelend geluid.

Om negen uur opgehaald en naar huize Garin, waar we afscheid nemen van Ninfa. We vertrekken met Menno, Sharon, Rafa, Remko en Haziel naar Caticlan in het noorden, een afstand van 230 km. De weg is goed maar als we in de bergen komen ontbreekt af en toe een stuk asfalt. Ondertussen genieten we van de prachtige natuur, palmen, bananenbomen, rijstvelden, de vele dorpjes en een enkele stad. De rit duurt met tussenstops zes uur en dan nog twintig minuten met de boot van Caticlan naar Boracay.

We logeren hier in Hotel Las Brisas de Boracay, een prima hotel.

Na aankomst even opgefrist. Daarna kopen we slippers en drinken wat. 's Avonds eten we met z'n allen op het strand (bij Sea Wind een paar hotels verder) en gaan bijtijds naar bed.

Oscar's project in San Joaquin

3:17 AM |

Na ons ritueel (ontbijt, zwemmen, zonnen, lezen en een massage voor Bram) naar huize Garin waar we voor de lunch uitgenodigd zijn. Daarna lopen we nog even in Guimbal rond, maar daar is het eigenlijk te warm voor. Dan met z'n allen (plus Celine en Jamelle) in twee auto´s (de Hummer en een busje) en in een halfuurtje naar Oscar´s nieuwste project. Dertien jaar geleden heeft hij een stuk land gekocht en drie jaar geleden is hij begonnen met bouwen. Een paviljoen staat er al, er is een zwemvijver - een tweede wordt aangelegd - en verder bananenbomen, kokospalmen, cacaostruiken, schapen, geiten, een viskwekerij (tilapia), kalkoenen en kippen in een soort legbatterijen (9000 eieren per dag). Verder is hij bezig een soort relipark aan te leggen door verhalen uit de bijbel te laten zien in beelden. Dit alles op een heuvel met een brede trap (465 treden) naar boven. En bovenop de heuvel een gigantisch kruis (30 meter hoog) dat ´s avonds verlicht wordt. Ook wil hij een aantal huisjes voor toeristen neerzetten en later misschien een hotel. Een enorm project waar al zijn geld in gaat zitten en we hopen dat het levensvatbaar zal zijn.
Het uitzicht is in ieder geval adembenemend en we genieten van een schitterende zonsondergang!

Daarna weer terug naar huize Garin. Onderweg stoppen we in San Joaquin waar Ninfa burgemeester is. Ook daar zijn de gebouwen, het plein en het park prachtig verlicht.

Na het eten nemen we afscheid van Oscar die een radiouitzending moet presenteren (hij heeft elke week een uitzending).

Christmas Party

3:14 AM |

's Morgens weer zwemmen, zonnen en lezen. Om één uur komen Menno, Sharon, Remko en Rafa ons ophalen om te gaan shoppen in Iloilo City, een rit van ongeveer drie kwartier. Menno rijdt het busje en dat doet hij heel voorzichtig. In het winkelcentrum doet eenieder zijn inkopen. Om half zes weer terug en eten in het resort.

We vertrekken om negen uur weer richting centrum, nu naar de Gym, een grote sporthal, voor de Christmas Party. Een groot feest voor alle medewerkers van de gemeente, van arts tot vuilnisman en van verpleegkundige tot onderwijzer. De mensen zijn in (beroeps-)groepen verdeeld en ze moeten allerlei opdrachten uitvoeren. Bijv. wie heeft de dikste lippen en welke groep kan de langste keten maken van alles wat op het lichaam gedragen wordt. Dat is natuurlijk hilarisch want, behalve dat alle zakken geleegd worden en o.a. alle bankbiljetten achter elkaar neergelegd worden, gaan er steeds meer kledingstukken uit. Uiteindelijk worden er lootjes getrokken, zodat alle deelnemers met een prijs (plus wat bankbiljetten van Oscar) naar huis gaan. Christine leest de namen voor en ook Sharon moet lootjes trekken. Oscar houdt een speech, samen met Sharon, en wij worden een voor een voorgesteld. Remko wordt uitgebreid genoemd als aantrekkelijke en nog beschikbare vrijgezel en hij lacht als een boer die kiespijn heeft. Ook Ninfa speecht en krijgt de lachers op haar hand. Daarna is er een bandje met twee zangeressen en er wordt gedanst. Ook Carla, John en ik begeven ons onder de dansers. Hoewel nog niet alle prijzen uitgedeeld zijn gaan wij om één uur met een trike naar het resort. Later horen we dat Oscar Sharon officieel voorgesteld heeft als kandidaat (Congresswoman) voor de door hem opgerichte agrarische partij.

Disco Dance Contest

3:13 AM |

Vanmorgen bekijken we de 'dierentuin' van Racso's: vogels, reptielen, vissen, herten, honden en katten. Dan zetten we ons aan de rand van het zwembad met onze boeken. Als lunch nemen we een sandwich.
's Middags komen Menno en Remko langs en Menno installeert internet voor Bram.

's Avonds weer met de trike naar het plein. Op deze laatste avond van de hele week festiviteiten wordt een Disco Dance Contest gehouden.

Om twaalf uur met de trike naar het resort terug.

Kerstavond

3:10 AM |

Met de jeepney naar huize Garin. De jeepney is behoorlijk vol, zodat John en Bram op de treeplank moeten staan. Hartelijk ontvangen door Ninfa. Daarna bezoeken we de markt tegenover hun huis en ook het huis van Jennifer en Lex. Het is net klaar, heel stijlvol ingericht en ligt naast huize Garin. We worden rondgeleid door Celine van 5.

We lunchen met Ninfa en Christine en daarna terug naar Racso's. Onderweg komen we een optocht tegen van verschillende majoretten- en trommelaarsgroepen waarvoor een wedstrijd georganiseerd is.

's Middags zwemmen en lezen en tegen half acht weer naar huize Garin voor de barbecue en de pakjes. Ook Remko is inmiddels gearriveerd.

Tegen twaalf uur gaan we naar de kerk voor de nachtmis. De kerk is overvol en veel mensen staan buiten. Ook wij staan een tijdje buiten.

We kunnen uiteindelijk wel achterin de kerk staan maar Bram en ik houden het na een halfuurtje voor gezien en gaan met de trike naar het resort terug.

Schoonheidswedstrijd

3:08 AM |

Redelijk geslapen (we moesten even de stand van de airco uitproberen). Na ontbijt bij het zwembad lopen we in een kwartiertje naar het centrum van Guimbal, bekijken het raadhuis en de kerk en gaan wat straatjes door richting zee.

Hier en daar hangen grote posters waarop staat dat het aanbrengen van asfalt op een bepaalde weg of het plaatsen van basketbalmanden voor de jeugd gerealiseerd zijn dankzij de inspanningen van Congresswoman Janette L. Garin. Langs het strand (zwart vulkanisch zand) lopen we terug naar Bantayan Resort, ook een resort van de familie Garin, dat tegenover Racso's Woodland ligt. Daar lunchen we met Menno en Sharon. Daarna gaan wij terug naar Racso's terwijl Menno, Sharon en Bram naar Iloilo City gaan om de laatste inkopen te doen. Intussen laten Carla en ik de hand- en voetnagels verzorgen.
Rond acht uur worden we opgehaald en gaan naar het grote plein.
De festiviteiten rond kerstmis duren in Guimbal van 16 t/m 25 december en vanavond is er een schoonheidswedstrijd. Er zijn tien kandidaten die behalve mooi ook slim moeten zijn: vragen beantwoorden en hun talent tonen, hetzij dansen, zingen of iets voordragen. Daartussendoor treden dansers en een zangeres op. Sharon zit in de vijfkoppige jury en het geheel is (mede)georganiseerd door een groep jongeren, die dat serieus en toegewijd doen. Uiteraard heeft de beste gewonnen!
Tussen de bedrijven door houdt Menno telefonisch contact met Remko die om een uur of tien in Manila zal landen. Hij wordt opgehaald door Moïses en blijft een nacht in het appartement slapen. Morgen vliegt hij hierheen. Tegen enen worden we weer thuisgebracht.

Food Festival in Guimbal

3:04 AM |

Om twaalf uur vertrekken we naar Iloilo City, een uurtje vliegen. Daar staat een busje klaar die ons in twee uur van Iloilo City naar Guimbal rijdt. Onderweg halen we bij Jollibee hamburgers. In Guimbal eerst naar het huis van Sharon's ouders waar Oscar ons ontvangt. Tijdens het gesprek horen van hem wat meer over de politiek op de Filippijnen. Ook spreekt hij zijn afschuw uit over het doden onlangs van journalisten en vrouwen en kinderen op Mindanao.

Daarna naar Racso's Woodland wat voor ons een soort thuiskomen is. Eerst lekker gezwommen en een biertje gedronken. Om zeven uur worden we door Menno met het busje opgehaald voor het 'Food Festival'. Midden in Guimbal is voor het raadhuis en de kerk een groot plein met een amfitheater en een parkje. Hier kijken we onze ogen uit: alle palmen, struiken, heggetjes, muurtjes, beelden, alles is verlicht en staat te knipperen. Ook het raadhuis en de kerk zijn fraai gedecoreerd. Voor het podium staat een aantal tafels voor de notabelen en daarachter stoelen en stenen banken. Aan de zijkant allemaal eettentjes. Bij de Garin kraam eten en drinken we wat en kijken naar een (goede!) zangeres en een aantal dansers. Christine, die burgemeester van Guimbal is, opent de avond. Tussen de optredens door worden er 'awards' uitgedeeld aan inwoners die dat jaar een prestatie geleverd hebben. Ook zijn er toespraken van Oscar, Richard en Janette. Na alle toespraken komt waar de meeste jongeren voor gekomen zijn: het optreden van Blak Jak, een landelijk bekende zanger met zijn band. Zij brengen een voortreffelijke show en het publiek (ca. 2500 à 3000 man!) is uitgelaten. We zitten inmiddels aan de voorste tafels en genieten van het optreden. We worden nog even in de schijnwerpers gezet als de spreker aankondigt dat er 'a bunch of foreigners' onder de aanwezigen is. Tegen half een is de show afgelopen en nog steeds zit Rafa met moeizaam opengehouden ogen op Menno's schoot rond te kijken.

Greenhills

3:03 AM |

In Greenhills aan de overkant laat Bram zijn haar knippen. Ook zijn wenkbrauwen en baard worden bijgewerkt en zijn nek gemasseerd. 's Avonds eten we thuis en pakken alvast in voor morgen.

Diner bij Kosh' ouders

2:59 AM |

's Morgens naar Greenhills: groot winkelcentrum. Lunch bij een Italiaan (pizza). Terug in het appartement een uurtje bijkomen en dan naar de ouders van Kosh, die ons voor het diner hebben uitgenodigd. Behalve zijn ouders zijn er ook haar zuster en schoonzuster met hun echtgenoten en ook Kosh' en Jane's zoon Jairaj (4) en dochter Roshni (1). Zoals alle kinderen kunnen Rafa en Jairaj dollen en ruziën met elkaar.

Het eten is voortreffelijk, Indiaas, dus gekruid maar niet te veel. Met Kosh' moeder en later met zijn vader en de beide dames gezellig zitten praten.

Rondleiding in Chinatown

2:56 AM |

's Middags door het drukke, chaotische verkeer naar Chinatown waar we voor de kathedraal worden opgewacht door gids Carlos die ons een 2½ uur durende rondleiding geeft. Hij vertelt over de invloed die de Chinezen, de Spanjaarden en de Amerikanen op de economie van Manila gehad hebben. Heel interessant en zelfs Sharon heeft veel nieuws gehoord. Ook laat hij ons de achterafstraatjes en overvolle marktjes zien.

Weer terug in het appartement wordt er gebeld door de receptie dat om 18.30 uur een koor in de hal zal optreden. En dat blijkt een fantastisch koor te zijn. 20 Zangers zingen kerstliederen. Een van de sopranen soleert en heeft een dijk van een stem! Na het concert is er rode wijn, gemberthee en hapjes.

We praten nog wat na met een paar koorleden die vertellen dat na de tyfoon van jongstleden oktober het water in de huizen van een groot deel van de koorleden 1,5 meter hoog stond!

Daarna voor het diner naar Shangri-la; een lopend buffet van sushi tot varkensvlees en van oesters tot chocolade taartjes. Heerlijk!
Rafa is dol op chocola en ik geef hem de helft van mijn taartje. Later hoor ik dat kinderen onder de vijf jaar helemaal hyper van chocola worden en dat hebben we geweten. Hij is door het dolle heen en niet meer te stoppen. Ver weg in de hal speelt hij verstoppertje met Haziel en we kunnen hem duidelijk horen. Thuisgekomen duurt het zeker een uur voordat hij in slaap valt.

Naar de markt en Greenbelt

1:19 AM |

Chauffeur Moïses brengt ons naar de markt vlakbij. Gezellige markt met vooral levensmiddelen, bekende en voor ons onbekende. Dan naar Greenbelt 3, een groot winkelcentrum met in het midden een park en daaromheen restaurants. Heerlijk geluncht en met Rafa door een soort 'bedriegertjes' gelopen. Natte voeten maar dikke pret!

Weer in Manila

2:49 AM |

De taxi staat om vijf uur voor ons klaar. Buiten is volop bedrijvigheid. Het marktleven rondom het hotel begint al om vier uur. De rit naar het vliegtuig duurt vijf kwartier en om zeven uur zijn we ingecheckt. Daarna ontbijt en om negen uur stijgen we op om drie uur later in Taipei te landen. Wat is het koud hier, slechts 14 °C! We hebben 50 minuten voor de overstap en we zien ons volgende vliegtuig al staan. Maar we moeten in de rij voor de controle. Dat vordert zo langzaam dat ik bang ben het vliegtuig niet te halen. We rennen naar het vliegtuig en om precies tien voor twee (de vertrektijd) stappen we in. En zijn nog niet eens de laatsten. Nog een man of zes komt na ons binnen.

Na twee uur landen we in Manila. We staan vrij gauw buiten. In de hectiek van wachtende mensen met hun bagagewagentjes en auto's en busjes van de ophalers, en na diverse telefoontjes en sms'jes naar Menno, duurt het zeker een uur voor we elkaar hebben gevonden. Maar het is heerlijk om Menno, Sharon en Rafa weer te zien! Rafa is alweer flink gegroeid en wijzer geworden.

Het verkeer in Manila is zo druk dat we er anderhalf uur over doen om hun appartement te bereiken. En dat appartement is schitterend! Het is 285 m² groot met behalve de woonkamer en keuken nog drie slaapkamers met drie badkamers. De nanny, Haziel, en de huishoudelijke hulp, Warren, hebben samen een slaapkamer met badkamer. Behalve de vloer in de woonkamer is alles vernieuwd en het ziet er prachtig uit. Nadat we alles bekeken hebben hebben geven we Menno, Sharon en Rafa hun cadeau's waarbij Rafa helemaal enthousiast wordt van het 'Bob de bouwer´-huisje. Een schot in de roos!

´s Avonds eten we spaghetti en praten nog wat na.

Terug in Bangkok

2:45 AM |

Tot onze verbazing hebben we allemaal goed geslapen en om half negen komen we in Bangkok aan. Met de taxi naar het hotel, inchecken en meteen door naar het restaurant voor het ontbijt. Daarna douchen, omkleden en klaar om de stad in te gaan. Eerst met de boot richting Grand Palace. Van de tuk tuk rijders horen we dat daar om twee uur een ceremonie zou zijn. Dus besluiten we eerst naar de Happy Buddha te gaan, een ca. 12 meter hoge, gimlachende boedda.

Dan spreekt een man van de Tourist Police ons aan die een officiële juwelierszaak aanraadt waar je kunt zien hoe juwelen gemaakt worden. Erg interressant.

Intussen vertellen de tuk tuk rijders dat ze van de overheid een bon voor gratis brandstof krijgen als ze toeristen naar een winkel brengen. Dus willen ze ons naar nog zo´n winkel brengen, waar je maatkleding kunt laten maken. Aangezien we tot twee uur de tijd hebben en het rondrijden in de tuk tuks erg leuk vinden, stemmen we toe. Maar in maatkleding zijn we niet geïnterresseerd, dus staan we binnen tien minuten weer buiten. Vervolgens rijden we naar een tempel waar we de liggende boedda (ca. 15 meter lang en 5 meter hoog) bewonderen.

En nu naar het Grand Palace. Prachtige tempels, mooi aangelegde tuinen, maar een ceremonie hebben we niet gezien. We lopen wat rond, bekijken de tempels en eten een ijsje.

Inmiddels is het vier uur geworden. Eigenlijk zijn we te moe voor nog een bezienswaardigheid, dus willen we naar het hotel terug. Voor de rit naar het hotel kunnen we een tuk tuk voor 20 Baht krijgen als we weer een tussenstop bij een winkel maken. Daar hebben we geen zin in. Maar dan kost de rit ineens 150 Baht. Doen we niet, dus een taxi geprobeerd: van hetzelfde laken een pak. Na diverse taxi's gevraagd te hebben vinden we er een die ons voor 100 Baht wil rijden.
In het hotel aangekomen besluiten we toch maar niet te gaan zwemmen. We drinken een biertje op de kamer en eten wat chips. Dan pakken we de koffers en eten in het buitenrestaurant. Dit is niet denderend, hoewel het ontbijt voortreffelijk was. De wekker gezet op half vijf en om tien uur gaan we slapen.

'Jungle tocht'

2:40 AM |

Allebei matig geslapen. Uitgebreid ontbijt op de 'ontbijtboot' terwijl we worden rondgevaren. En jawel hoor, we zien toch nog een aapje hoog in de bomen, een zwart slingeraapje. Je hoort constant het fluiten van cicaden en vogels, en in de ochtend en aan het eind van de middag hoor je de apen naar elkaar roepen.

Dan de plastic schoenen aan om een tocht(je) door de jungle te maken, samen met Fred en Marrie. We worden op een eilandje afgezet en beginnen aan een tocht naar boven over stenen en door water, ons ondertussen vasthoudend aan takken en lianen. Je moet voortdurend kijken waar je je voeten neerzet want je kan zo wegglijden. Uiteindelijk glijdt Fred weg, maar bezeert zich gelukkig niet. Wel verliest hij zijn filmcamera maar Bram ziet hem liggen. De tocht duurt ongeveer anderhalf uur en maar de waterval is niet spectaculair.

Na de lunch zwemmen en dobberen we nog wat en even na vier uur vertrekken we naar de pier. Daar wachten we op het busje dat ons naar het station in Surat Thami brengt. Op het station eten we een simpele rijstmaaltijd. De trein arriveert om 20.45 uur. Onze bedden zijn opgemaakt en tegen tien uur gaan we slapen.

Subscribe to: Posts (Atom)