We vertrekken van de camping in Crespian en laten bij de receptie een tas met spullen achter die we eigenlijk in de auto hadden moeten laten. Die tas halen we over drie weken wel weer op!
Bram knapt aardig op: hij kan weer wat ruiken en ik heb geen rugpijn meer (slechte autostoelen, denk ik).
Het fietsen met bepakking over heuvelachtige wegen is wel weer even wennen! Het is bloedheet en na de eerste de beste klim hebben Menno en ik een vuurrood hoofd. In Sommières, zo’n 11 km. verder, zoeken we meteen een terrasje op. We kopen een gedetailleerde kaart en wat broodjes. Na Sommières hebben we wind tegen. We picknicken op een schaduwrijk plekje. Weer onderweg zien Menno en ik een slang van zeker 80 cm. langs de weg liggen.
Het fietsen met bepakking over heuvelachtige wegen is wel weer even wennen! Het is bloedheet en na de eerste de beste klim hebben Menno en ik een vuurrood hoofd. In Sommières, zo’n 11 km. verder, zoeken we meteen een terrasje op. We kopen een gedetailleerde kaart en wat broodjes. Na Sommières hebben we wind tegen. We picknicken op een schaduwrijk plekje. Weer onderweg zien Menno en ik een slang van zeker 80 cm. langs de weg liggen.
Bij het toeristenbureau krijgen we een stencil met campings en dan blijkt dat er in Nîmes geen campings zijn. De dichtstbijzijnde is in Marguerites, 8 km. verder. Rustig de stad bekijken is er dus niet bij, want 8 km. fietsen in deze hitte met voorbijrazende auto’s is iets anders dan thuis.
De camping in Marguerites staat Bram helemaal niet aan, maar voor één nachtje blijven we toch. We zetten de tenten op (tot overmaat van ramp staan we praktisch langs de autoweg) en doen de boodschappen. Daarna ga ik (koud) douchen en daarvoor moet je voortdurend aan een trekker hangen. Maar het frist heerlijk op. Tijdens het koken heeft Bram wat problemen met Bob die languit in onze tent ligt i.p.v. in zijn eigen tent. Na het eten is de sfeer weer vredig…
Joke
0 comments:
Post a Comment